Φυλακές στην Καλαμάτα; Μπα, δε θα πάρω!

Τους τελευταίους μήνες έχει φουντώσει για τα καλά η συζήτηση σχετικά με το που θα ανεγερθούν φυλακές για το νομό Μεσσηνίας. Τα πρωτεία διεκδικεί ο δήμος της Καλαμάτας καθώς εκεί βρίσκεται το Εφετείο. 

Οι τοπικοί άρχοντες έχουν φαγωθεί να πείσουν το Υπουργείο δικαιοσύνης να εγκρίνει την ανέγερση των φυλακών και γίνεται της τρελής με επιτροπές και παραεπιτροπές κάθε τρεις και λίγο. 

Όλοι οι δήμαρχοι και οι βουλευτές του νομού φιλοδοξούν να έχουν το σωφρονιστικό κατάστημα στη δική τους περιοχή και χρησιμοποιούν τα πιο βλακώδη επιχειρήματα για να αποσπάσουν τη συναίνεση των κατοίκων. 

Επειδή υπάρχει περίπτωση να κλείσει το στρατόπεδο στον Ταΰγετο, οι πολιτικοί και τα τσιράκια τους απειλούν τον κόσμο ότι αυτό θα υποβαθμίσει το δήμο τους και ότι μόνη λύση είναι να δεχτούν τις φυλακές στην πόλη τους. 

Έχουν μάλιστα το θράσος να υπόσχονται οικονομική ανάπτυξη και λύση στο πρόβλημα της ανεργίας μέσω της λειτουργίας των φυλακών!

Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί αφελείς που πείθονται για τη χρησιμότητα ενός τέτοιου έργου καθώς η εγκληματικότητα στη περιοχή έχει ξεφύγει εντελώς με διαρρήξεις σπιτιών, εξοχικών και κλοπή γεωργικού εξοπλισμού και η μοναδική τους ανησυχία είναι το πόσο ασφαλές θα είναι το κολαστήριο καθώς τρέμουν στην ιδέα της απόδρασης κρατουμένων απ' αυτό. 

Κάποιοι έχουν αρχίσει να ξερογλείφονται από τώρα κιόλας σκεπτόμενοι ότι θα ανοίξουν έστω και για λίγο οι δουλειές στον βαριά χτυπημένο απ' την κρίση οικοδομικό κλάδο. 

Σίγουρα θα χρειαστούν αρκετά χέρια για την κατασκευή των φυλακών και θα υπάρξουν πολλά μεροκάματα αλλά μετά τι;

Το σωφρονιστικό κατάστημα μάλλον θα στεγάσει τους άνεργους πλέον οικοδόμους, κατασκευαστές του όταν αυτοί θα στραφούν ενάντια στο κράτος κατηγορώντας το για την κατάντια τους! 

Είναι σωστός κανιβαλισμός να χαίρεται κανείς που θα βγάλει χρήματα από ένα έργο που θα προκαλέσει τόση δυστυχία και πόνο σε όσους έχουν την ατυχία να μείνουν εκεί έγκλειστοι. 

Όσο για τα νεαρά τσογλάνια που ευελπιστούν σε μια θέση δεσμοφύλακα τι να πει κανείς; Τίποτα καλό δε μπορεί να προέλθει από μια νεολαία με τέτοια όνειρα. Σκέτη θλίψη προκαλεί το θέαμα παραφουσκωμένων απ' τα αναβολικά στο γυμναστήριο μαντράχαλων οι οποίοι έχοντας ισχυρό μέσον ή επειδή προέρχονται από πολύτεκνες οικογένειες πιστεύουν ότι έχουν στο τσεπάκι τους το διορισμό τους ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι. 
Τα μόνα θέματα που μονοπωλούν τη συζήτηση σχετικά με την κατασκευή των φυλακών είναι η ασφάλεια τους και οι θέσεις εργασίας που μπορούν να προκύψουν χάρη σ' αυτές. Πράγματα που αφορούν αποκλειστικά το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Τα πραγματικά ουσιώδη όμως ερωτήματα που θα έπρεπε να απασχολούν κάθε κάτοικο της περιοχής θάβονται και μια ένοχη σιωπή επικρατεί. 

Πρέπει κανείς να αναρωτηθεί επιτέλους «ποιοι είναι αυτοί που θα καταλήξουν στη φυλακή και για ποιο λόγο;» και εν τέλει «γιατί υπάρχουν φυλακές και ποιανών τα συμφέροντα εξυπηρετούν;» 

Δε νομίζω να υπάρχει άτομο που πιστεύει σοβαρά ότι κρατούμενοι θα είναι οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος που ευθύνονται για τη φτώχεια και την τωρινή εξαθλίωση του πληθυσμού. Κάθε άλλο. 

Οι τρόφιμοι θα προέλθουν όπως πάντα απ' τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα όπου ανθεί η μικροεγκληματικότητα.

Όσοι δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα με μια κανονική – νόμιμη δουλειά (την οποία φυσικά για να κρατήσουν θα πρέπει να γίνουν χαλάκι να τους πατούν τα αφεντικά τους και να δέχονται τους πλέον εξευτελιστικούς όρους εργασίας) αργά ή γρήγορα θα βρεθούν στο στόχαστρο της αστυνομίας για τον άλφα ή βήτα λόγο. 

Άλλωστε ένα τεράστιο πλήθος πράξεων είναι ποινικά κολάσιμο και είναι πρακτικά αδύνατο να ζήσει κανείς χωρίς να παραβεί κανένα νόμο. 

Είναι πραγματικά αμέτρητες οι περιπτώσεις που το κράτος και οι αστυνομίες του κάνουν το βίο αβίωτο για τους μη προνομιούχους. 

Οποιοσδήποτε μπορεί να μπλέξει άσχημα ανά πάσα στιγμή και να κινδυνέψει ακόμα και με φυλάκιση για τους πιο γελοίους λόγους. 

Ειδικά στα μικρά χωριά επεμβαίνει συνεχώς η αστυνομία έπειτα από καταγγελίες που αφορούν πράγματα όπως επισκευές στεγών, σοβάτισμα και χτίσιμο φραχτών, αποθηκών, στάβλων χωρίς τη σχετική άδεια της πολεοδομίας. 

Ακόμα κι αν κάποιος δεν απασχολεί εργάτες και κάνει κάτι απ' τα παραπάνω με τις δικές του δυνάμεις δεν πρόκειται να γλιτώσει την καμπάνα. 

Συν τοις άλλοις τα πρόστιμα πέφτουν βροχή αν κάποιος εμπορεύεται μόνος του το κρέας των ζώων του αντί να το προμηθεύσει στα χασάπικα που το αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές για να το

πουλήσουν μετά πανάκριβα. 

Όσοι πουλάνε αυγά, κοτόπουλα, αρνιά, κηπευτικά κτλ για να έχουν ένα παραπάνω εισόδημα κινδυνεύουν να βρουν το μπελά τους αν κάποιος τους αντιπαθεί και κάνει καταγγελία στην αστυνομία. Είναι απλά θέμα χρόνου να συμβεί κάτι τέτοιο. 

Έτσι πολλοί αγρότες – κτηνοτρόφοι καταλήγουν χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και με την απειλή της φυλάκισης να κρέμεται πάνω απ' τα κεφάλια τους.

Το κακό έχει παραγίνει. Σχεδόν τα πάντα είναι παράνομα, όταν φυσικά προέρχονται από μέλη των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Είναι θαύμα το ότι προς το παρόν δεν έχουν επιβάλει πρόστιμο επειδή αναπνέουμε. 

Ακόμα και το να είσαι θύμα αποτελεί έγκλημα για τους κρατούντες και τα πιστά σκυλιά τους. Όποιος βρεθεί να μένει στο δρόμο έπειτα από έξωση που του έγινε, βαπτίζεται αυτομάτως αλήτης και μπορεί να συλληφθεί. 

Όποιος δεν έχει να φάει και ψάχνει τους κάδους σκουπιδιών έχει την αντιμετώπιση σκουπιδιού από τους ένστολους καθώς με τη φτώχεια του χαλάει τη βιτρίνα της και καλά πολιτισμένης, εύπορης κοινωνίας μας. 

Όποιος πάλι ζητιανεύει γιατί δεν επιθυμεί να βλάψει τους συνανθρώπους του κλέβοντας / ληστεύοντας τους, διαπράττει έγκλημα σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν και είναι στο χέρι των μπάτσων το αν θα τον αγνοήσουν ή θα τον συλλάβουν.
Μ' αυτά και μ' αυτά, οι φυλακές μπορούν να γεμίσουν στο άψε σβήσε αν έρθουν εντολές απ' τους κυβερνώντες να εφαρμόζεται ο νόμος κατά γράμμα και η στάση των δικαστηρίων να είναι πιο σκληρή προς τους μικροπαραβάτες. 

Όσοι έχουν την εντύπωση ότι η δημιουργία νέων φυλακών θα βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης κάνουν μεγάλο λάθος. 

Ένα τέτοιο έργο σε περίοδο κρίσης δε στοχεύει σε καμία περίπτωση στο να αποσυμφορηθούν οι υπάρχουσες φυλακές με το να μοιραστεί ο πληθυσμός τους σε άλλες μικρότερες. 

Ο λόγος για τον οποίο θα κατασκευαστούν θα είναι για να γεμίσουν με όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα που είναι ανίκανα να εξυπηρετήσουν τα τωρινά σχέδια των εξουσιαστών και περισσεύουν απ' την κοινωνία της υποταγής. 

Έτσι οι κρατούντες θα ξεφορτωθούν τον άχρηστο για τους ίδιους πληθυσμό ενώ θα περάσουν στον υπόλοιπο κόσμο το μήνυμα ότι «υπάρχουν και χειρότερα, θα μπορούσατε να είστε εσείς στη θέση αυτών πίσω απ' τα σίδερα γι' αυτό μην παραπονιέστε ότι δεν περνάτε καλά».

Βέβαια ο μέσος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται ότι η φυλάκιση είναι κάτι που τον αφορά πολύ περισσότερο απ' ότι φαντάζεται. 

Πολλοί λένε «Εγώ δε θα πάω ποτέ στη φυλακή, δεν είμαι ούτε κλέφτης ούτε ληστής. Αυτοί που είναι καλά να πάθουν. Άστους να ψηθούν εκεί μέσα για να βάλουν μυαλό.» 

Τώρα το πόσο βελτιώνεται η συμπεριφορά σε συνθήκες εγκλεισμού δε θέλει και πολλή ανάλυση. Το μεγαλύτερο ποσοστό κρατουμένων μετά την αποφυλάκιση συνεχίζει σταθερά τις εγκληματικές του δραστηριότητες και καταλήγει στη φυλακή ξανά και ξανά. 

Για όποιον φοιτήσει στο σχολείο του εγκλήματος δεν υπάρχει επιστροφή. Κάποιος που φυλακίστηκε για μικροκλοπές ή χρήση ναρκωτικών την πρώτη φορά μπορεί να φυλακιστεί τη δεύτερη για δολοφονία.  

Όσοι νομίζουν ότι με τις φυλακές προστατεύεται η κοινωνία από τα διάφορα κακοποιά στοιχεία καλά θα κάνουν να το σκεφτούν καλύτερα. 

Αν η ποινή του εγκλεισμού έφερνε αποτέλεσμα, η εγκληματικότητα θα είχε εξαφανιστεί εδώ και αιώνες. Τα διάφορα κολαστήρια δε μπορούν να χτυπήσουν τη ρίζα του κακού που είναι η ίδια η ύπαρξη της εξουσίας γι' αυτό ασχολούνται μόνο με τα συμπτώματα.
Το να επιτίθεται κανείς στους εγκληματίες αντί στις συνθήκες που τους δημιουργούν μοιάζει με τις αποτυχημένες, βλακώδεις μεθόδους αντιμετώπισης του καρκίνου όπου προσπαθούν να καταστρέψουν κάθε νέο όγκο που ξεφυτρώνει σε ένα σώμα ερείπιο αντί να δουν τι τους προκαλεί και να λυθεί οριστικά το πρόβλημα.

Πολλά άτομα είναι τόσο στενόμυαλα που όχι μόνο δεν τα ενοχλεί η ύπαρξη των φυλακών αλλά επιθυμούν ακόμα πιο αυστηρές ποινές απ' τη στέρηση της ελευθερίας.

Συζητούσαν κάποιοι στις καφετέριες και έλεγαν:« Φυσικά και πρέπει να υπάρχουν φυλακές αλλά το θεωρώ μαλακία να πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες για να τρώνε και να κοιμούνται τα παλιορετάλια οι κρατούμενοι. Τι σκατά ποινή είναι αυτή να κάθεσαι και να μη δουλεύεις; Όλος ο κόσμος αυτό θα 'θελε! Γιατί δηλαδή να μην υπάρχουν καταναγκαστικά έργα; Άμα τους βάζαν όλους αυτούς τους κοπρίτες να δουλεύουν στα ορυχεία και τα χωράφια δε θα είχαμε ανάγκη τους μετανάστες και θα εξοικονομούσε και χρήματα το κράτος.» 

Έχω πετύχει πάρα πολλούς ανθρώπους να συμμερίζονται επικίνδυνες απόψεις σαν την παραπάνω. Σίγουρα η άρχουσα τάξη θα είναι πανευτυχής γι' αυτό και μπορεί να μείνει ήσυχη όσο οι υπήκοοι της θα σκέφτονται με τέτοιο τρόπο. 

Όσοι υποστηρίζουν την επιβολή των καταναγκαστικών έργων έχουν σκεφτεί σοβαρά τι επιπτώσεις θα είχε αυτό στη ζωή τους; 

Το κράτος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κατάδικους που θα δουλεύουν δωρεάν για να καλύψει θέσεις του δημοσίου τομέα όπου τώρα απασχολούνται συμβασιούχοι.

Για φανταστείτε όλοι εσείς που περιμένετε να σας προσλάβουν για καθαριστές και κηπουρούς στο δήμο να μαθαίνατε ότι τελικά δε θα βγει προκήρυξη γιατί οι θέσεις σας μοιράστηκαν σε κρατούμενους ώστε το κράτος να εξοικονομήσει τα χρήματα που θα πλήρωνε στους συμβασιούχους. Δε θα το βρίσκατε υπέροχο; Φανταστείτε ακόμα να δοθεί το ελεύθερο για ίδρυση ιδιωτικών φυλακών. Εκεί να δείτε τι έχει να γίνει! 

Κάθε επιχειρηματίας που θα έχει επενδύσει στην κατασκευή των σύγχρονων αυτών στρατοπέδων συγκέντρωσης θα μπορεί να βγάλει κέρδος εκμεταλλευόμενος την εργασία των φυλακισμένων. Κάτι τέτοιο θα ήταν το όνειρο κάθε αφεντικού που επιθυμεί άμισθους εργάτες με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ, πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει άνετα στη φυλακή. Ποιος κατάδικος δε θα δουλέψει αν του υποσχεθούν μείωση της ποινής του ανάλογα με την παραγωγικότητά του; Σκεφτείτε το λίγο.

Αν κράτος και αφεντικά μπορούν να έχουν όσους δωρεάν εργάτες θέλουν δε θα κάνουν τη βλακεία να συνεχίσουν να παίρνουν μισθωτούς. Αν για παράδειγμα σε ένα έργο χρειάζονται 1.000 άντρες, οι εξουσιαστές απλούστατα θα διατάξουν την αστυνομία να συλλάβει τον παραπάνω αριθμό ατόμων και στο δικαστήριο να τους δοθεί η επιλογή ανάμεσα σε πρόστιμο και φυλάκιση ή κοινωφελή εργασία. 

Επειδή πλέον είναι λίγο απίθανο να έχει κάποιος τα χρήματα να πληρώνει τα υπέρογκα πρόστιμα που επιβάλλονται και όλοι προσπαθούν να αποφύγουν τη φυλακή ο μόνος δρόμος θα είναι να δεχτούν την προτεινόμενη θέση εργασίας για όσο διάστημα τους πουν.

Φανταστείτε να σας κόψουν πρόστιμο για παράνομο παρκάρισμα ή επειδή δε φορούσατε ζώνη ασφαλείας και να μην έχετε να το πληρώσετε. Κι ο μόνος τρόπος για να ξεμπλέξετε να είναι η παροχή δωρεάν εργασίας στο κράτος ή και σε ιδιώτες.

Θα σας άρεσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Δε νομίζω!

Σε περίπτωση επιβολής ποινών όπως τα καταναγκαστικά έργα ή της σύγχρονης εκδοχής τους κάτω απ' την ονομασία κοινωφελής εργασία, το αποτέλεσμα θα είναι μακροπρόθεσμα η δημιουργία μιας κοινωνίας δούλων όπου θα καλπάζει η ανεργία και το τεράστιο πλήθος ανθρώπων που θα καταφεύγει στην παρανομία για να επιβιώσει θα συλλαμβάνεται όποτε κάνει κέφι στους κρατούντες για να αποτελέσει το δωρεάν εργατικό δυναμικό τους. Μια τέτοια ζωή σε μια τέτοια κοινωνία μήπως ονειρεύεστε;

Αν δε θέλετε να γίνει πραγματικότητα το παραπάνω σενάριο αντισταθείτε όσο έχετε καιρό. Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας πιάνει κορόιδα δίνοντας υποσχέσεις για ασφάλεια και ανάπτυξη μέσω της δημιουργίας κι άλλων φυλακών. Στην τελική οι φυλακές για εσάς τους ίδιους προορίζονται. Μη σκάβετε λοιπόν το λάκκο σας. Και θυμηθείτε:«Όσο υπάρχει κι ένας άνθρωπος φυλακισμένος, κανείς δεν είναι ελεύθερος!».

ΚΑΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ!

Το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 18/08/2011 στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com