Ο πατριωτισμός είναι το καταφύγιο των αδίστακτων.

Έχουμε πλέον επιστρέψει στην καθημερινή μας ρουτίνα μετά το θρίλερ των εκλογών τους τελευταίους μήνες. 

Το μέλλον φαντάζει πιο δυσοίωνο από ποτέ ενώ οι Τροϊκανοί ετοιμάζονται να ξεζουμίσουν τα θύματα τους στην Ελλάδα ακόμα περισσότερο και να απλώσουν τα πλοκάμια τους και σε άλλες χώρες.

Κάτω από την απειλή της εξόδου της χώρας από το ευρώ, οι πολίτες καλούνται να ανεχθούν τους σκληρότερους όρους εκμετάλλευσης των τελευταίων δεκαετιών και ένα πλήθος φόρων που θα εξαθλιώσει τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα στερώντας τους και τη μικρή ιδιοκτησία που μπορεί να κατέχουν.

Γενιές ολόκληρες ανθρώπων στην ελληνική επαρχία κυρίως, αλλά και στις πόλεις μεγάλωσαν ακούγοντας το παραμύθι για τους κακούς κομμουνιστές που θέλουν να ληστέψουν τον κόσμο και να αφαιρέσουν απ' όλους τα σπιτάκια τους και τα χωραφάκια τους για να τους μετατρέψουν σε σκλάβους του κράτους που θα εργάζονται σκληρά ώστε να έχουν ένα δωμάτιο στις εργατικές πολυκατοικίες για να κοιμούνται και πρόσβαση στο συσσίτιο.

Ως παραδείγματα φέρνουν την πρώην Σοβιετική Ένωση και την Κίνα, κάτι που δείχνει ότι επικρατεί πλήρη άγνοια σχετικά με το τι είναι ο πραγματικός κομμουνισμός και τι ο ψευτοκομμουνισμός – ή αλλιώς κρατικός καπιταλισμός για τα άτομα του α/α χώρου.

Έτσι πολλοί ήταν αυτοί οι οποίοι στήριζαν συνειδητά και με τις πράξεις τους το καπιταλιστικό σύστημα γιατί είχαν την εντύπωση ότι μόνο αυτό μπορεί να τους εξασφαλίσει ευμάρεια και την πολυπόθητη ασφάλεια.

Τώρα που πλήθος κόσμου κοντεύει να χάσει τα πάντα και τα όνειρα τους για ατομικό βόλεμα και πλουτισμό στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος γκρεμίζονται, δίνεται η ευκαιρία σε πολλούς να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν επιτέλους ξεκάθαρα την αθλιότητα και την απανθρωπιά που συνοδεύουν το καθεστώς της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι εξουσιαστές διατρέχουν πλέον τον κίνδυνο να βρεθούν αντιμέτωποι με ένα ορμητικό κύμα ανθρώπων που επιθυμούν μια αλλαγή της ζωής τους προς στο καλύτερο έξω από το πλαίσιο του καπιταλισμού.

Για πολλούς έχει γίνει πια συνείδηση ότι μόνο με τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια θα μπορέσουν να βγουν από το βούρκο στον οποίο τους είχε βυθίσει η νοοτροπία του ο καθένας για την πάρτη του.

Συλλογικά εγχειρήματα ξεπηδούν καθημερινά από παντού και μέσω αυτών αρκετοί άνθρωποι που ήταν αποκομμένοι από τα κοινά μαθαίνουν να διαχειρίζονται οι ίδιοι τις υποθέσεις τους αντί να καταφεύγουν ως συνήθως στα πολιτικά γραφεία.

Επειδή όμως τέτοιες δομές κρύβουν μέσα τους το σπέρμα μιας μελλοντικής ανεξούσιας κοινωνίας, οι φορείς της εξουσίας έχουν κάθε λόγο να τις βλέπουν ανταγωνιστικά και να προσπαθούν να τις αποδυναμώσουν με οποιοδήποτε τρόπο.

Ένα κλασικό κόλπο των απανταχού εξουσιαστών, που δυστυχώς αποδίδει εξαιρετικά μέχρι και τη σημερινή εποχή, για την διάλυση των κοινωνικών αντιστάσεων και την καταστροφή του οράματος για μια ελεύθερη κοινωνία είναι η προώθηση του πατριωτισμού και των εθνικιστικών ιδεών.

Η ανθρώπινη ιστορία βρίθει από περιπτώσεις όπου ηγέτες φοβούμενοι τους αγανακτισμένους υπηκόους τους και την πιθανότητα μιας επικείμενης κοινωνικής επανάστασης, δημιούργησαν φανταστικούς εχθρούς για να σπείρουν τη σύγχυση και παρέσυραν τους λαούς τους σε πολέμους καταστροφικούς με μοναδικό σκοπό την εκτόνωση της οργής μέρους του πληθυσμού και την επιστροφή στην ομαλότητα. Θυμηθείτε για παράδειγμα το πως χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν η Μεγάλη Ιδέα για να αποπροσανατολίσει τους κατοίκους του ελλαδικού χώρου και να καταστείλει τους κοινωνικούς / εργατικούς αγώνες.

Κάθε φορά που η ανέχεια και η ανεργία έκαναν αβάσταχτη τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, οι πολιτικοί έταζαν λαγούς με πετραχήλια στο εξαθλιωμένο πλήθος και υπόσχονταν ότι το μέλλον θα ήταν λαμπρό όταν κατάφερναν να κατακτήσουν κι άλλα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ώστε να επεκτείνουν τα σύνορα του ελληνικού κράτους.

Έτσι ο λαός αρχικά παρασύρθηκε στον καταστροφικό πόλεμο του 1897, έπειτα ακολούθησαν οι νικηφόροι Βαλκανικοί πόλεμοι που ναι μεν διπλασίασαν την έκταση της χώρας αλλά δεν προσέφεραν τίποτα το σπουδαίο στους απλούς ανθρώπους.

Οι μόνοι που επωφελήθηκαν ήταν οι πλούσιοι γαιοκτήμονες που έγιναν ακόμα πλουσιότεροι αγοράζοντας σε απίστευτα χαμηλές τιμές τσιφλίκια από τους Τούρκους ιδιοκτήτες τους όταν οι τελευταίοι αναγκάστηκαν να ξεπουλήσουν τις περιουσίες τους και να φύγουν άρον άρον μετά την είσοδο του ελληνικού στρατού στα εδάφη τους. 

Ακόμα οι βιομήχανοι είχαν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν το εξαθλιωμένο και πάμφθηνο εργατικό προλεταριάτο της Βόρειας Ελλάδας.

Σύντομα ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος που οδήγησε στον εθνικό διχασμό, απ' τη μια μεριά οι Βενιζελικοί και απ' την άλλη οι φιλοβασιλικοί. 

Εννοείται ότι για μια ακόμα φορά τα σπασμένα τα πλήρωσαν οι άνθρωποι που ανήκαν στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα ενώ στη συνέχεια ακολούθησε η Μικρασιατική εκστρατεία που αποτέλεσε και την πιο σημαντική προσπάθεια που είχε γίνει ποτέ για την πραγματοποίηση της Μεγάλης Ιδέας.

Οι συνέπειες ήταν ολέθριες με τον ελληνικό στρατό να μετρά τεράστιες απώλειες ενώ εκατομμύρια μικρασιάτες ελληνικής καταγωγής είτε έχασαν τη ζωή τους από τα αντίποινα των τουρκικών δυνάμεων είτε αναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκαν σα σκουπίδια από τους ντόπιους και έγιναν αντικείμενο σκληρής εκμετάλλευσης από την αστική τάξη που τους χρησιμοποιούσε για να κατεβάζει τα μεροκάματα όλων των εργατών.

Αν πχ. γινόταν μια διαμαρτυρία από τους ντόπιους εργάτες για μεγαλύτερες αμοιβές και καλύτερες συνθήκες εργασίας, τα αφεντικά απειλούσαν ότι θα προσλάβουν στις θέσεις τους πρόσφυγες που δεν είχαν τέτοιες απαιτήσεις. 

Μ' αυτό τον τρόπο η εργατική τάξη παρέμενε διασπασμένη και αδύναμη προς μεγάλη ευχαρίστηση των εκμεταλλευτών.

Όμως μετά το θάνατο της Μεγάλης Ιδέας έπρεπε να βρεθεί κάτι άλλο που θα συσπείρωνε το λαό γύρω απ' το ιδανικό της πατρίδας και θα έκανε πάλι ισχυρές τις εθνικιστικές ιδέες.

Οι κάτοικοι της Ελλάδας, απαλλαγμένοι πια από το όραμα της κατάκτησης των τουρκικών εδαφών, είχαν αρχίσει να στρέφονται προς τη βελτίωση των όρων της καθημερινής τους ζωής.

Οι επιρροές από τη Ρωσική Επανάσταση ήταν εντονότατες ενώ το εργατικό / συνδικαλιστικό κίνημα είχε αρχίσει να σηκώνει κεφάλι επικίνδυνα. Έτσι η άρχουσα τάξη εφηύρε τον κομμουνιστικό κίνδυνο και άρχισε να κάνει πλύση εγκεφάλου στους πολίτες.

Σύμφωνα με τη ρητορική των εξουσιαστών, οι απεργοί, οι συνδικαλιστές και οι φιλικά προσκείμενοι στις ιδέες του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού ήταν αντεθνικά στοιχεία και πράκτορες των Ρώσων που σκοπό είχαν να ισοπεδώσουν την εθνική οικονομία, να ανατρέψουν το πολιτικό σύστημα και στη θέση του να επιβάλλουν μια δικτατορία Μπολσεβίκικου τύπου. Έπρεπε λοιπόν να παταχθούν πάση θυσία.

Με τη δημιουργία εσωτερικών εχθρών μπόρεσαν να διχάσουν το λαό για μια ακόμα φορά ώστε οι ίδιοι να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. 

Απ' τη μια ήταν οι πατριώτες / νοικοκυραίοι και απ' την άλλη τα κουμμούνια/προδότες, μια διαμάχη που κράτησε πολλές δεκαετίες – με αποκορύφωμα τον Εμφύλιο - και παραμένει ζωντανή σε κάποιο βαθμό μέχρι τις μέρες μας.

Κάθε φορά που ετοιμάζεται μια σαρωτική επίθεση ενάντια στα λαϊκά στρώματα η οποία θα τους αφαιρέσει και τα ελάχιστα που τους απέμειναν, οι εξουσιαστές πάντα δικαιολογούν τις πράξεις τους δηλώνοντας πως ό,τι κάνουν είναι για το καλό της πατρίδας ενώ κατηγορούν παράλληλα τους αντιφρονούντες ως προδότες που προωθούν τον εθνικό διχασμό και στρέφονται ενάντια στην κοινωνία.

Φυσικά το μήνυμα που θέλουν να περάσουν είναι ότι «Όποιος θέλει να λέγεται πατριώτης και να θεωρείται χρήσιμο και άξιο μέλος της κοινωνίας δεν έχει παρά να σκύψει κι άλλο το κεφάλι, να υποταχθεί στις ορέξεις μας και να ανέχεται οτιδήποτε αποφασίσουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα.»

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι οι διάφορες κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών χαρακτηρίζονται συστηματικά ως επικίνδυνες για τη χώρα και κατά συνέπεια ως αντεθνικές/προδοτικές.

Θα αναφέρω ως παράδειγμα την κατάληψη της Χαλυβουργικής από απεργούς εργάτες. Έχει χυθεί πολλή λάσπη για αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας. Οι πατριδολάγνοι ωρύονται ότι κάτι τέτοιες ενέργειες ξεφτιλίζουν τη χώρα και την καθιστούν αναξιόπιστη για νέες επενδύσεις στο βιομηχανικό τομέα. 

«Ποιος θα δώσει χρήματα για να δημιουργήσει εργοστάσιο στην Ελλάδα άμα βλέπει αυτά τα χάλια; Βλάκας είναι να επενδύσει σε μια χώρα που βασιλεύει η ανομία;» αναρωτιούνται και φυσικά αυτά που προτείνουν είναι η εντατικοποίηση της αστυνόμευσης, η ψήφιση σκληρότερων νόμων και η αιματηρή καταστολή των δυναμικών κινητοποιήσεων.

«Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απ' την πατρίδα.» ισχυρίζονται αλλά στην ουσία αυτό που εννοούν με τη λέξη πατρίδα είναι το σύνολο των κεφαλαιοκρατών / εκμεταλλευτών και τα συμφέροντα τους.

Η πρόσφατη επέμβαση των Μ.Α.Τ για το σπάσιμο της κατάληψης δείχνει ξεκάθαρα ποια θα είναι η στάση της τωρινής κυβέρνησης προς τους αγώνες των εργαζομένων.

Κάποιες άλλες διαμαρτυρίες που έχουν χαρακτηριστεί ως αντεθνικές είναι αυτές των συμβασιούχων οδοκαθαριστών, των υπαλλήλων αρχαιολογικών χώρων και των λιμενεργατών με το πρόσχημα ότι υπονομεύουν τον ερχομό τουριστών και οδηγούν τη χώρα στην οικονομική καταστροφή.

Πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες βγαίνουν μέρα νύχτα στα τηλεπαράθυρα και εξαπολύουν μύδρους ενάντια σε όσους απαιτούν τα δεδουλευμένα τους ή επιθυμούν την ανανέωση της σύμβασης τους κατηγορώντας τους για αλητεία και έλλειψη πατριωτισμού.

Δηλώνουν αγανακτισμένοι που τόσα εστιατόρια, ξενοδοχεία και μαγαζιά μένουν χωρίς πελατεία επειδή οι δρόμοι γύρω τους έχουν μετατραπεί σε χωματερές, οι κοντινοί αρχαιολογικοί χώροι παραμένουν κλειστοί ή επειδή τα κρουαζιερόπλοια δε μπορούν να δέσουν στα λιμάνια λόγω της απεργίας των λιμενεργατών.

Αυτοί όμως οι ίδιοι είναι που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση με τα μέτρα που πήραν για την αύξηση στη φορολογία, τις περικοπές μισθών / συντάξεων και τη μείωση των θέσεων εργασίας.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι ο στόχος τους είναι η συντριβή όσων συνεχίζουν να αντιστέκονται στα σχέδια τους και γι' αυτό τρέφουν τέτοιο μίσος για εκείνους που καλούν σε ταξικούς αγώνες και δε συγκινούνται από τις εκκλήσεις για εθνική ενότητα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Σε κοινωνικό επίπεδο έχει αρχίσει να παρατηρείται διχασμός καθώς ένα μέρος του λαού στρέφεται προς τις ριζοσπαστικές ιδέες ενώ κάποιοι άλλοι τρομοκρατημένοι από τα όσα συμβαίνουν αναζητούν καταφύγιο στην ακροδεξιά. 

  Η άνετη είσοδος της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής στη βουλή με ένα καλό ποσοστό για τα δεδομένα της - 7% - είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα. 

Αυτό που ευνοεί την άνοδο της ακροδεξιάς και του εθνικισμού είναι η τάση πολλών ανθρώπων να κατηγορούν τους απέξω για τα προβλήματα τους γιατί αυτό τους είναι πιο βολικό από το να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να παραδεχτούν ότι έφταιγαν και οι ίδιοι.

Συν τοις άλλοις, η πλειοψηφία βλέπει μυωπικά τα τεκταινόμενα αδυνατώντας να καταλάβει ότι όλα αυτά που συμβαίνουν είναι απόρροια του καπιταλισμού και του κρατισμού γενικότερα και ότι η μόνη λύση είναι η έξοδος από το εξουσιαστικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας.

Οι εθνικιστές σπέρνουν στον κόσμο ψευδαισθήσεις ότι μια ελληνοκεντρική κυβέρνηση θα κάνει τα πάντα καλύτερα αποκρύπτοντας το γεγονός ότι όποια κι αν είναι η εθνικότητα των εξουσιαστών ο σκοπός τους είναι πάντα η καταπίεση και η αφαίμαξη των υπηκόων τους.

Όταν ο λαός φτάνει στο σημείο να πιστέψει ότι για όλα φταίνε οι κακοί οι δανειστές μας, η πουτάνα η Μέρκελ, ο καριόλης ο Σόιμπλε και οι ξενέρωτοι Ευρωπαίοι εταίροι – όπως συνήθως τους χαρακτηρίζουν – και ότι μια κυβέρνηση που θα πάψει να υπηρετεί τα παραπάνω άτομα θα μετατρέψει την Ελλάδα σε επί γης παράδεισο, τότε κάπου υπάρχει πρόβλημα.

Όλοι αυτοί οι εξουσιαστικοί παράγοντες δεν είναι τίποτα άλλο από μαριονέτες ενός αδηφάγου συστήματος που αργά ή γρήγορα θα τους πετάξει στην άκρη σα στημένες λεμονόκουπες. Κι έπειτα θα βρεθούν άλλοι να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.

Το να νομίζει κανείς ότι θα αλλάξει τη ζωή του και την κοινωνία γενικότερα με την προώθηση νέων προσώπων στο πολιτικό προσκήνιο, είναι το ίδιο με το να νομίζει ότι αναθέτοντας ρόλους σε νέους ηθοποιούς θα αλλάξει το σενάριο της ταινίας ή της θεατρικής παράστασης. Μπορεί να υπάρξουν κάποιες διαφορές στην ερμηνεία αλλά ο ρόλος και η εξέλιξη του έργου θα παραμείνουν ίδια.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι όπου έγιναν επαναστάσεις με εθνικιστικό χαρακτήρα, ο λαός σύντομα συνειδητοποίησε πως οι θυσίες του πήγαν στράφι και πως οι νέοι, ομοεθνείς αφέντες του δε διέφεραν και πολύ από τους προηγούμενους αλλοδαπούς ή ξενόδουλους εκμεταλλευτές του. Γι' αυτό καλύτερα να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

Όσοι μας τα πρήζουν με τη σωτηρία της πατρίδας, το κάνουν εκ του πονηρού αποσκοπώντας στην αποδυνάμωση του ριζοσπαστικού κινήματος που έρχεται για να ανατρέψει το σάπιο πολιτικό σύστημα και να οδηγήσει σε ένα ανεξούσιο μέλλον.

Οι πατριδολάγνοι γνωρίζουν πολύ καλά τα δικά τους συμφέροντα και πως να τα επιδιώξουν. Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς το ίδιο. 

Συμφέρον μας είναι η καταστροφή του κράτους και της εξουσίας και δεν έχουμε καμία δικαιολογία να παρασυρόμαστε από εθνικιστικές κορώνες.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 26/07/2012 στη διεύθυνση: http://eleftheria111.wordpress.com

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΗΝ ΔΗΛΩΣΕΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

Συμπληρώνεις μηχανογραφικό; Αποφασίζεις τι θα δηλώσεις με βάση το αν θα βρεις δουλειά; Σκέφτεσαι να δηλώσεις αστυνομικές ή στρατιωτικές σχολές;

Για μας δεν είναι όλες οι δουλειές ίδιες. Κάποιες δουλειές είναι ντροπή!

Έβγαλες το Λύκειο ακούγοντας συγκεκριμένες λέξεις: οικονομική κρίση, ανεργία, φόροι, χαράτσια, οικονομικά προβλήματα. Την ώρα που καλείσαι να επιλέξεις τι σχολή θα δηλώσεις και ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσεις σου έρχονται στο μυαλό όλα αυτά (σίγουρα θα υπάρχει κόσμος στο οικείο περιβάλλον σου που θα στα υπενθυμίζει) και σκέφτεσαι ότι οι μόνες σχολές που έχουν σίγουρη επαγγελματική απορρόφηση και όπου τουλάχιστον θα έχεις ένα σίγουρο μισθό είναι οι στρατιωτικές και οι αστυνομικές.

Όμως, όσο και αν επιμένουν γονείς, συγγενείς και τηλεόραση, δεν ισχύει το: «Έλα μωρέ, μια δουλειά σαν όλες τις άλλες είναι». Δεν είναι ούτε δουλειά ούτε σχολή σαν όλες τις άλλες.

Καταρχάς, η εκπαίδευση είναι πολύ σκληρή και δύσκολη, όπου τίθεσαι υπό στρατιωτική επιτήρηση, είσαι εσώκλειστος στην εκάστοτε σχολή, δεν έχεις έξοδο καθημερινά και έχεις να υπερβείς διάφορα γυμνάσια.

Πολύς κόσμος από όσους εισέρχονται κάθε χρόνο, τα παρατάει σχετικά γρήγορα, ενώ δεν είναι λίγες και οι αυτοκτονίες λόγω ψυχολογικής πίεσης ακόμη και των μόνιμων στελεχών. 
Αν παρ’ όλα αυτά, συνεχίζεις να θέλεις να εισέλθεις σε κάποια από αυτές τις σχολές, αναλογίσου το τι θα ακολουθήσει αφού ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. 

Δεν θα κάνεις μια δουλειά σαν όλες τις άλλες. Ούτε 
θα παίζεις στο CSI ή σε κάποια άλλη αστυνομική σειρά. 

Επίσης, ανεξάρτητα με ό,τι ακούγεται ούτε αξιοπρεπής μισθός υπάρχει για όσα καλείσαι να κάνεις (ξεκινάς από τα 700 ευρώ περίπου, με τα οποία θα πρέπει να μείνεις σε κάποια επαρχιακή πόλη, μακριά από το σπίτι σου) και μετακινείσαι συνέχεια ανά την Ελλάδα, -εάν δεν έχεις κομματικό ή εκκλησιαστικό βύσμα- κάτι που δημιουργεί προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα.

Πώς θα σου φαινόταν η δουλειά σου να ήταν:

- να είσαι αυτός που θα καλείται να υπερασπιστεί ένα σύστημα που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, περιορίζει τις κοινωνικές δαπάνες και να πρέπει να είσαι αυτός που θα πολεμήσει τους απεργούς εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους φοιτητές;

- να βοηθάς τον εκάστοτε υπουργό της αστικής κυβέρνησης στο θεάρεστο έργο του, κατατρέχοντας αυτούς που έχει βάλει στο μάτι την εκάστοτε περίοδο, είτε πρόκειται για τους μετανάστες και απεργούς, είτε για τις οροθετικές γυναίκες και τους αστέγους;

- να είσαι αυτός που θα κάνει ασκήσεις καταστολής πλήθους, δηλαδή ασκήσεις για το πώς να αντιμετωπίζεις τους διαδηλωτές, αλλά και να συμμετέχεις ως αναλώσιμος στον Ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό για τις ΑΟΖ και τα ενεργειακά κοιτάσματα, όπως επίσης να γίνεσαι συνένοχος στους βρώμικους πολέμους ΝΑΤΟ και Ελληνικού στρατού;

- να είσαι αυτός που θα φυλάει τους έγκλειστους στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, που θα συμμετέχει στον πόλεμο κατά των προσφύγων;

- να γρονθοκοπείς και να συλλαμβάνεις νέους και ηλικιωμένους ανθρώπους που αντιστέκονται στο να καταστραφούν τα χωριά τους και στο να μολύνονται τόσο οι ίδιοι όσο και τα παιδιά τους από τις εκάστοτε περιβαλλοντικές καταστροφές για το συμφέρον των πετρελαϊκών εταιρειών, των EXXON-MOBIL-TOTAL, του Λάτση και Βαρδινογιάννη;

- να είσαι αυτός που θα αφήνει τη Χρυσή Αυγή να αλωνίζει και θα επιτίθεσαι σε όποιον της αντιστέκεται με παράνομες συλλήψεις, με εκκενώσεις πολιτικών χώρων ή ακόμη και με βασανιστήρια, δολοφονώντας ως ΔΙΑΣ-ΜΑΤ και στα αστυνομικά τμήματα;

- να είσαι σε ένα σώμα, στο οποίο οι συνάδελφοί σου θα δηλώνουν περήφανα «Βεβαίως και είμαστε φασίστες»;

Ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, το φασισμό και την ξενοφοβία, ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όλα αυτά «είναι φυσιολογικά» εμείς να απαντήσουμε: Δεν υπακούμε!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ-ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, Ε.Ε. ΚΑΙ ΝΑΤΟ, ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ-ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ-ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ-ΚΑΝΑΛΑΡΧΩΝ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437

http://diktiospartakos.blogspot.com

Κέντρα κράτησης «λαθρομεταναστών» : Υποδεχθείτε τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση των αφεντικών το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει να πιέζει πολύ έντονα για την εφαρμογή σκληρών μέτρων ενάντια στη «λαθρομετανάστευση» και τα ντόπια φερέφωνα της κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να ανταποκριθούν στις νέες επιταγές της. 

Με τη χρήση των Μ.Μ.Ε έχουν εξαπολύσει μια πρωτοφανή εκστρατεία πλύσης εγκεφάλου των πολιτών ώστε να στρέψουν ακόμα και τους πιο δύσπιστους ενάντια στο πιο εξαθλιωμένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που δεν είναι άλλο από τους μετανάστες.

Εν μία νυκτί τα πράγματα άλλαξαν και τώρα το καυτό θέμα της επικαιρότητας δεν είναι πια η κρίση αλλά η υποτιθέμενη απειλή των «λαθρομεταναστών». 

Οι πολίτες καλούνται να πιστέψουν ότι για τα χρήματα που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό δεν φταίνε τόσο τα λαμόγια οι πολιτικοί μας όσο οι μετανάστες που τα έβγαζαν έξω για να βοηθήσουν τις οικογένειες τους. 

Η ανεργία των ντόπιων δεν αποδίδεται τόσο στην κρίση όσο στους μετανάστες που αναλάμβαναν ένα πλήθος εργασιών – που ας μην ξεχνάμε ότι κανένας απ' τους ελληναράδες δεν ήθελε να αναλάβει.

Στα καφενεία και στις λαϊκές συνοικίες πια μπορεί κανείς να ακούσει όλο και πιο συχνά ρητορείες του τύπου «Μας ρημάξανε οι ξένοι. Μας πήρανε τις δουλειές, μας πήρανε τα λεφτά και τα στείλανε στις χώρες τους. Δεν αντέχουμε άλλο. Να τους μαζέψουν όλους τους, να τους πετάξουν έξω να ησυχάσουμε επιτέλους. Η Ελλάδα στους Έλληνες!» κτλ. 

Στο μεταξύ οι μετανάστες κατηγορούνται και για την εκτίναξη της εγκληματικότητας στα ύψη, την υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος και την εξάπλωση επικίνδυνων ασθενειών.

Έτσι το μήνυμα της άρχουσας τάξης προς τους υπηκόους της είναι το εξής «Συνεργαστείτε μαζί μας και βοηθήστε μας στο έργο μας να πιάσουμε και να μαντρώσουμε τους μετανάστες σε στρατόπεδα και τότε θα δείτε ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο».

Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί αφελείς που πιστεύουν ότι αν φυλακιστούν οι μετανάστες ή εκδιωχθούν απ' την Ελλάδα όλα θα αλλάξουν ως δια μαγείας και η κοινωνία θα γίνει πιο ασφαλής, οι πόλεις πιο καθαρές και γεμάτες ζωή ενώ θα εξαφανιστεί ο κίνδυνος των μεταδιδόμενων ασθενειών.

Οι εξουσιαστές σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσουν τις θεσούλες τους και το τομάρι τους, καθώς η κοινωνία είναι εξοργισμένη με την πάρτη τους, χρησιμοποιούν τους μετανάστες ως αποδιοπομπαίο τράγο φορτώνοντας τους όλα τα στραβά και τα ανάποδα της τωρινής κατάστασης. Μιας κατάστασης στην οποία οδηγηθήκαμε λόγω των πεπραγμένων των διαχειριστών της εξουσίας. 

Αυτοί λοιπόν αποποιούνται τις ευθύνες τους και λίγο πολύ ισχυρίζονται ότι για την αύξηση των ληστειών και των διαρρήξεων δε φταίνε η φτώχεια, η ανεργία και η γενικότερη εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού αλλά οι μετανάστες που «είναι κακοί απ' τη φύση τους, υπάνθρωποι, ζωώδεις και έχουν την επιθετικότητα, την αρπακτικότητα και την κλεψιά μες στο αίμα τους». Όσον αφορά τη βρωμιά στις πόλεις και την ανυπόφορη μπόχα σε ορισμένες συνοικίες, κανένας υπεύθυνος δεν παραδέχεται ότι αυτό οφείλεται στις

τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στο χώρο της καθαριότητας και στην εγκληματική κατασπατάληση των χρημάτων που προορίζονταν για τη συντήρηση των δικτύων αποχέτευσης και το καθάρισμα των υπονόμων. 

Η εύκολη λύση γι' αυτούς είναι το να καταφεύγουν σε δηλώσεις τύπου «Οι μετανάστες φταίνε για τη βρωμιά. Έχουν κάνει κατάληψη σε ολόκληρες γειτονιές και δεν αφήνουν το προσωπικό μας να δουλέψει. Διώχνουν τα απορριμματοφόρα, τρομοκρατούν τους οδοκαθαριστές. Πως περιμένετε μετά να μαζευτούν τα σκουπίδια;». 

Φυσικά η πρόταση τους για το πως θα λυθεί το θέμα είναι η εξής «Διώξτε τους ξένους και μετά θα αρχίσουμε να ξαναστέλνουμε άτομα να καθαρίζουν τις γειτονιές σας». 

Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να στρέφουν τους ντόπιους ενάντια στους αλλοδαπούς γείτονες τους κάνοντας τους να πιστέψουν ότι αυτοί είναι η αιτία που υποβαθμίστηκε η γειτονιά τους και πνίγηκε στα σκουπίδια. 

Για πολλούς κατοίκους πόλεων θεωρείται αυτονόητο το ότι εκεί που ζουν οι περισσότεροι ξένοι υπάρχει και η μεγαλύτερη βρωμιά. 

Έτσι ταυτίζουν την εγκατάσταση μεταναστών στην περιοχή τους με την υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής.

Η αλήθεια όμως είναι ότι οι λαϊκές γειτονιές μετατρέπονται σε χωματερές επειδή απλά οι κρατούντες ενδιαφέρονται μόνο για την καθαριότητα των δικών τους αριστοκρατικών συνοικιών και γράφουν τις απαιτήσεις των φτωχότερων ανθρώπων για καθαριότητα στ' αρχίδια τους. 

Στα μάτια των υψηλά ιστάμενων, οι κάτοικοι των λαϊκών συνοικιών δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από κατσαρίδες και ποντίκια που αν μη τι άλλο θα χαίρονται μες στους σωρούς απορριμμάτων όντας 

στο φυσικό τους περιβάλλον.

Τώρα όσον αφορά τις ακαθαρσίες στους δρόμους, τα πάρκα και τις πλατείες, πολλοί δε σκέπτονται καν ότι αυτό το φαινόμενο οφείλεται στην έλλειψη ή στο κλείσιμο δημοσίων αποχωρητηρίων και σπεύδουν να ρίξουν το φταίξιμο στους αλλοδαπούς.

Συχνά ακούει κανείς «Αυτοί οι βρομιάρηδες, οι ξένοι φέρονται σαν τα ζώα. Χέζουν και κατουράνε όπου βρουν. Δεν ξέρουν τι είναι η τουαλέτα. Είχαν μήπως και στα τσαντίρια που ζούσαν;» πράγμα που δείχνει ότι είναι βαθιά ριζωμένο στα μυαλά το στερεότυπο που θέλει τους Ευρωπαίους ανώτερους, καθαρούς και πολιτισμένους σε αντίθεση με τους Ασιάτες που θεωρούνται κατώτεροι, βρωμεροί και απολίτιστοι.

Ένα άλλο θέμα που αφορά τη ζωή στις πόλεις είναι η νέκρα που επικρατεί απ' τον καιρό που ψηφίστηκε το Μνημόνιο. Έχει αραιώσει πολύ ο κόσμος που κινούνταν στο κέντρο και τα καταστήματα του. 

Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να καταλάβει ότι όταν κάποιος δεν έχει λεφτά δεν πάει ούτε να ψωνίσει ούτε να αράξει για καφέ με την παρέα του. 

Οι μόνοι που δε φαίνεται να αντιλαμβάνονται αυτό το τόσο απλό πραγματάκι είναι οι μεγαλέμποροι – καταστηματάρχες του κέντρου που συνεχώς βγαίνουν στα κανάλια και κλαίγονται ότι «οι κακοί οι μετανάστες και οι αναρχικοί κουκουλοφόροι φταίνε που τρομάζουν τον κόσμο και τον εμποδίζουν να έρθει στα μαγαζιά μας». 

Αν πραγματικά ισχύει το ότι οι άνθρωποι φοβούνται να κατέβουν στο κέντρο, τότε είναι απορίας άξιο το πως συρρέουν δεκάδες χιλιάδες άτομα στην πλατεία Ομονοίας, στα Προπύλαια και το Σύνταγμα κάθε φορά που γίνεται πορεία. Όλοι αυτοί άραγε δεν τρομάζουν από τους αλλοδαπούς και τους κουκουλοφόρους;

Είναι φανερό ότι πίσω απ' όλα αυτά υπάρχουν οι σχεδιασμοί των κυριάρχων για τη μετατροπή του κέντρου της πόλης σε μια στρατιωτικοποιημένη ζώνη όπου σε κάθε βήμα θα παραφυλάνε τα Μ.Α.Τ και οι ειδικοί φρουροί ενώ σιγά σιγά δρομολογείται και η απαγόρευση των διαδηλώσεων με το πρόσχημα ότι διαταράσσεται η ζωή της πόλης και υπάρχει κίνδυνος να καταστραφούν τα μαγαζιά στους γύρω δρόμους.

Οι εξουσιαστές επιθυμούν ένα σύνολο από τρομοκρατημένους ανθρώπους που θα κάθονται κλεισμένοι στα διαμερισματάκια τους και δε θα τολμούν να συναντούν τους συμπολίτες τους σε δημόσιους χώρους. 

Κάτι τέτοιο τους βολεύει γιατί όταν κάποιος είναι μόνος του δε μπορεί εύκολα να σηκώσει κεφάλι και να δείξει την πυγμή του. 

Την εποχή της επταετίας, οι δημόσιες συναθροίσεις απαγορεύονταν ξεκάθαρα και με το νόμο αλλά η σύγχρονη χούντα προσπαθεί να επιβάλλει τη θέληση της με πιο έμμεσους και ύπουλους τρόπους. 

Ένας απ' αυτούς είναι η υποβάθμιση των δημοσίων πάρκων και η προβολή ενός προτύπου διασκέδασης που περιστρέφεται γύρω απ' τις μοδάτες καφετέριες, τα κλαμπ και τα σκυλάδικα. 

Ο περισσότερος κόσμος τώρα πια ενστερνίζεται την άποψη ότι τα πάρκα είναι ένας χώρος αποκλειστικά για πρεζόνια, αλλοδαπούς και ματάκηδες όπου κανένας αξιοπρεπής άνθρωπος δεν έχει θέση. 

Έτσι τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι και αν δεν έχουν λεφτά για να πάνε σε καμιά καφετέρια ή κλαμπάκι κλείνονται μέσα και βγαίνουν μόνο για να πάνε στη δουλειά τους. 

Ακόμα και οι πιο τολμηροί που πραγματικά επιθυμούν να συναντούν τις παρέες τους σε ένα χώρο όπου δε χρειάζεται να πληρώσεις για να κάτσεις, πολύ γρήγορα απογοητεύονται απ' τα χάλια των πάρκων - πχ. κατεστραμμένα παγκάκια, τόνοι από αμάζευτα σκουπίδια, ακαθαρσίες, πεταμένες σύριγγες, άκοπα χορτάρια που φτάνουν σε ύψος το ένα μέτρο, κλειστές ή ανύπαρκτες τουαλέτες κτλ. 

Η εγκατάλειψη και η έλλειψη συντήρησης των πάρκων

είναι μια συνειδητή επιλογή των δυνάμεων της κυριαρχίας που αποσκοπεί στο να περάσει το μήνυμα ότι οι τζαμπατζήδες δεν είναι αποδεκτοί και ότι όποιος θέλει να βγαίνει έξω για βόλτα ή να συναντά τους φίλους του θα πρέπει να βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη.

Κάθε έξοδος απ' το σπίτι που δε συνοδεύεται από κατανάλωση, θεωρείται ύποπτη απ' τους υποστηρικτές του status quo και αντιμετωπίζεται αναλόγως. 

Για να αναφέρω ένα σχετικό παράδειγμα, κάποιες συμφοιτήτριες μου στην Αθήνα είχαν κάτσει σε ένα παγκάκι σε μια πλατεία και κουβεντιάζανε. Σύντομα όμως απέκτησαν «παρέα». Όχι αυτή που φαντάζεστε. Δεν ήταν ούτε ξένοι που υποτίθεται ότι ληστεύουν και βιάζουν αδύναμες κοπελίτσες ούτε πρεζάκηδες που ζητιανεύουν λεφτά για να πάρουν τη δόση τους. 

Μια ομάδα μπάτσων είχε βγει παγανιά ψάχνοντας για παράνομους μικροπωλητές και μετανάστες και βλέποντας τις κοπέλες σε ένα τέτοιο «λάθος» μέρος υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί τους. 

Παρότι δε συνέβαινε τίποτα περίεργο ή παράνομο πήγαν και τους ζήτησαν να δείξουν τις αστυνομικές τους ταυτότητες. 

Μόνο μία απ' την παρέα την είχε ξεχάσει στο σπίτι της και παρότι είχε μαζί της τη φοιτητική ταυτότητα και το πάσο της δεν τους έπεισε και τη μάζεψαν αμέσως για το τμήμα. 

Όταν με το καλό πήρε τέλος το ατυχές αυτό περιστατικό, οι φοιτήτριες ανέφεραν μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι αισθάνονταν τυχερές που δεν ήταν προκλητικά ντυμένες και δεν ήταν αργά το βράδυ γιατί αλλιώς θα κινδύνευαν να βρεθούν στο αυτόφωρο κατηγορούμενες για πορνεία! 

Ήξεραν πολύ καλά ότι αν κάθονταν στη διπλανή καφετέρια και όχι στο παγκάκι κανείς δε θα τους την έπεφτε για εξακρίβωση στοιχείων. 

Έτσι άρχισαν να αποφεύγουν τους δημόσιους χώρους και η παρέα μαζευόταν είτε σε σπίτια είτε στο χώρο της σχολής που μπορείς άνετα να αράξεις χωρίς να πληρώσεις και χωρίς να κινδυνεύεις από μπάτσους. 

Απ' όλα τα παραπάνω μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι για τη χαμηλή ποιότητα ζωής στην πόλη δε φταίνε οι ξένοι αλλά κάποια άλλα πράγματα όπως η αδιαφορία των υπευθύνων, η οικονομική ανασφάλεια, η αυξανόμενη αστυνομοκρατία και οι τραμπουκισμοί των «οργάνων της τάξης», η μεγάλη έλλειψη μη εμπορευματοποιημένων χώρων συναναστροφής και διασκέδασης, οι βλέψεις των αφεντικών που αποσκοπούν στο κέρδος και όχι στη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης όμως γεμίζουν οργή τους μόνιμους κατοίκους και αυτή η οργή μπορεί εύκολα να στραφεί ενάντια στους αλλοδαπούς αν οι άνθρωποι είναι ευκολόπιστοι και πάρουν στα σοβαρά τα κηρύγματα και τις προτάσεις της Χρυσής Αυγής και των άλλων υπερεθνικιστών.

Ας περάσουμε τώρα στο άλλο μεγάλο ζήτημα, αυτό της υποτιθέμενης απειλής απ' τις μολυσματικές ασθένειες που μεταδίδουν οι μετανάστες. 

Σε όποιο δελτίο ειδήσεων και να πετύχεις, θα υπάρχει τουλάχιστον ένας ομιλητής που προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους τηλεθεατές αναφερόμενος σε κατοικίες αλλοδαπών που αποτελούν εστίες μόλυνσης, σε ασθένειες όπως φυματίωση, ηπατίτιδα, λέπρα και ωρύεται απαιτώντας να λάβει η πολιτεία δραστικά μέτρα. 

Οι παροτρύνσεις που απευθύνονται προς τους ημεδαπούς ξεχειλίζουν από ξενοφοβία «Οι ξένοι είναι άρρωστοι, θα κολλήσουν εσάς και τα παιδιά σας. Μακριά από δαύτους γιατί αλλιώς θα το μετανιώσετε. Μην τους πλησιάζετε! Ό,τι φοράνε και ό,τι πιάνουν στα χέρια τους είναι μολυσμένο! Και μόνο η ανάσα τους μολύνει τον αέρα που αναπνέετε! Μακριά απ' τα μαγαζιά και τα εστιατόρια που δουλεύουν! Μην πατάτε καθόλου στις γειτονιές τους και στις πολυκατοικίες που μένουν! Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι μαγαρισμένα γιατί τα χρησιμοποιούν καθημερινά όλοι αυτοί. Τα παιδιά σας στα σχολεία κινδυνεύουν απ' τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους που δεν είναι εμβολιασμένοι. Αν θέλετε να προστατέψετε την υγεία σας και τη ζωή σας, δώστε μας επιτέλους το ελεύθερο να τους μαζέψουμε και να τους κλείσουμε σε νοσοκομεία και στρατόπεδα για να πάψουν να σας απειλούν. Όπου βλέπετε λαθρομετανάστες να ξέρετε ότι εκεί παραμονεύει η αρρώστια γι' αυτό καταγγείλετε τους και εμείς θα τους βάλουμε σε καραντίνα».

Το γεγονός και μόνο ότι σε ένα τόσο κρίσιμο διάστημα που ο ντόπιος πληθυσμός υποσιτίζεται και αρρωσταίνει απ' την εξάντληση ενώ πολλά παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία λόγω της ασιτίας, κάποιοι επιμένουν να δίνουν τέτοια έμφαση στην κακή κατάσταση της υγείας των αλλοδαπών είναι ύποπτο. 

Όπως είναι γνωστό στους πάντες, η φτώχεια φέρνει μαζί της και πολλές περικοπές στα έξοδα διατροφής. Όλοι κοιτούν να προμηθευτούν τα πιο φθηνά τρόφιμα και όχι τα πιο ποιοτικά γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Έτσι υπονομεύουν την υγεία τους. Δεν είναι δυνατόν να βγάζεις όλη τη βδομάδα τρώγοντας μόνο ρύζι, μακαρόνια και πατάτες και να έχεις την εντύπωση ότι θα παραμείνεις υγιής. 

Αν οι άνθρωποι συνεχίσουν αυτό τον τρόπο διατροφής, πολύ σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωποι με δυσάρεστες εκπλήξεις. Θα τους θερίσουν κάθε λογής αρρώστιες που αναπτύσσονται σε αδύναμα, εξαντλημένα κορμιά και υπάρχει κίνδυνος να φτάσει ο πληθυσμός στα ίδια επίπεδα εξαθλίωσης που συναντά κανείς σε τριτοκοσμικές χώρες. 

Οι εξουσιαστές γνωρίζουν πολύ καλά ότι εξαιτίας των μέτρων λιτότητας που πήραν η υγεία των πολιτών θα πιάσει πάτο. Ο κατήφορος μόλις έχει αρχίσει και τα πράγματα από δω και πέρα θα πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο. 

Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του και αν αντιληφθεί ότι οι κυβερνώντες προσπαθούν να του στερήσουν το πιο πολύτιμο αγαθό που του απομένει, την υγεία του, τότε θα γίνει πραγματικά της κακομοίρας και οι κάθε λογής διαχειριστές της εξουσίας δε θα ξέρουν που να κρυφτούν. Κανένας δεν αστειεύεται όταν απειλείται η επιβίωση του. 

Γι' αυτό λοιπόν και τα μέλη της άρχουσας τάξης αντιλαμβανόμενα ότι η οργή των πολιτών θα ξεχειλίσει όταν αρχίσουν να ξεσπούν επιδημίες κάθε τρεις και λίγο, προσπαθούν να εφαρμόσουν την τακτική «διαίρει και βασίλευε» ώστε να στρέψουν τους εξαθλιωμένους ντόπιους ενάντια στους εξαθλιωμένους αλλοδαπούς και οι ίδιοι να βγουν άθικτοι απ' το επικείμενο μακελειό.

Απ' το πολύ λέγε λέγε στα κανάλια και την καθημερινή προπαγάνδα ότι οι μετανάστες αποτελούν μια υγειονομική βόμβα στο τέλος όλο και κάτι απ' αυτά θα γίνει πιστευτό απ' τον απλό κόσμο. 

Όταν γονείς και παιδιά θα αρρωσταίνουν κατά χιλιάδες, πολλοί δε θα σκέπτονται καν ότι γι' αυτό ευθύνονται οι σκουπιδοτροφές που καταναλώνουν, η υποχρεωτική νηστεία λόγω έλλειψης φαγητού και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης. 

Το μυαλό τους θα πηγαίνει κατευθείαν στους αλλοδαπούς γείτονες και συμμαθητές τους, τους οποίους θα κατηγορούν γι' αυτό το χάλι. 

Υπάρχει κίνδυνος αν διαδοθεί αυτή η νοοτροπία να γυρίσουμε πίσω στο Μεσαίωνα όπου ο όχλος καταδίωκε ή δολοφονούσε ανθρώπους που ήταν άρρωστοι ή φαίνονταν έτσι από φόβο μην κολλήσουν τίποτα. 

Συχνές ήταν επίσης και οι επιδρομές σε σπίτια ή γειτονιές ασθενών που κατέληγαν πάντα σε εμπρησμούς καθώς οι άνθρωποι εκείνης της εποχής πίστευαν ότι με τη φωτιά θα έκαιγαν την αρρώστια και θα απολύμαιναν την περιοχή. 

Προς το παρόν έχουν γίνει επιδρομές απ' τις δυνάμεις καταστολής σε κατοικίες μεταναστών στο κέντρο – με τις ευλογίες πολλών ντόπιων κατοίκων - και έχουν προσαχθεί χιλιάδες άνθρωποι. 

Πολλοί απ' αυτούς θα μπουν σε καραντίνα και θα φυλακιστούν σε ειδικές πτέρυγες δημοσίων νοσοκομείων ενώ άλλοι θα μεταφερθούν στα κέντρα κράτησης «λαθρομεταναστών» που προσεχώς θα ανοίξουν τις πύλες τους.

Τώρα το κατά πόσο θα γίνουν ανεκτοί αυτοί οι σχεδιασμοί των κρατούντων, θα εξαρτηθεί απ' τα κοινωνικά αντανακλαστικά και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. 

Αν η πλειοψηφία των ανθρώπων τσιμπήσει στα ψέματα της κρατικής προπαγάνδας και πιστέψει ότι απειλείται περισσότερο απ' τους παράνομους μετανάστες παρά απ' τους εξουσιαστές που είναι υπεύθυνοι για τη γενικευμένη εξαθλίωση, τότε το μέλλον διαγράφεται ζοφερό. 

Αν η αλληλεγγύη δώσει τη θέση της στο φόβο, τη ρουφιανιά και την καταστολή, η κοινωνία θα μετατραπεί σε μια απέραντη φυλακή. 

Οι διαμαρτυρίες και οι αντιδράσεις των κατοίκων των περιοχών όπου πρόκειται να ανοίξουν τα κέντρα κράτησης «λαθρομεταναστών» ενάντια στους κρατικούς σχεδιασμούς είναι ένα πολύ ενθαρρυντικό σημάδι αρκεί βέβαια να έχουν διάρκεια και φυσικά αποτέλεσμα.

Γιατί αν εφαρμοστούν τα κατάπτυστα μέτρα για την πάταξη της «λαθρομετανάστευσης», η κοινωνία θα βρεθεί πραγματικά ζημιωμένη.

Τα εν λόγω κέντρα κράτησης δε θα είναι τίποτα άλλο πέρα από σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου θα στοιβάζονται άνθρωποι σαν τα ζώα κάτω από άθλιες συνθήκες και θα βασανίζονται καθημερινά επειδή διέπραξαν το «έγκλημα» να φύγουν απ' τις χώρες τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα.

Η λειτουργία τέτοιων κολαστηρίων δεν βλάπτει μόνο όσους κρατούνται μέσα σε αυτά αλλά αφαιρεί την ανθρωπιά απ' όσους τα ανέχονται. 

Δε μπορείς να θεωρείσαι άνθρωπος άμα βλέπεις να γίνονται γύρω σου αυτά τα αίσχη κι εσύ σφυρίζεις αδιάφορα ή λες «Χέστηκα για το πως περνάνε οι μετανάστες εκεί μέσα. Ποιος τους είπε να 'ρθουν στην Ελλάδα;».

Οι πολιτικοί και τα ακροδεξιά δεκανίκια τους προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι και να καθησυχάσουν τους αγριεμένους κατοίκους που δε θέλουν ούτε να ακούσουν για δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης στην περιοχή τους. 

Σε αυτούς που αγωνίζονται για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μοιράζουν υποσχέσεις ότι οι συνθήκες κράτησης των «λαθρομεταναστών» θα είναι ανθρώπινες, ότι θα έχουν ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, μεγάλο χώρο προαυλισμού, γήπεδο για να παίζουν, ψυχαγωγικές εκδηλώσεις κτλ. 

Σε αυτούς που ανησυχούν ότι θα υποβαθμιστεί ο τόπος τους απ' τα κέντρα κράτησης υπόσχονται ανάπτυξη και ευκαιρίες εργασίας σε θέσεις δεσμοφυλάκων και βοηθητικού προσωπικού μέσα στα στρατόπεδα. 

Έχουν την εντύπωση ότι με αυτή τη ρητορική θα κάμψουν τις όποιες αντιστάσεις στα άθλια σχέδια τους. Όσοι όμως αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα γνωρίζουν πολύ καλά πόσο υποφέρουν οι κρατούμενοι μετανάστες στα ήδη υπάρχοντα κέντρα κράτησης όπου στοιβάζονται μερικές εκατοντάδες άτομα. 

Στα στρατόπεδα όπου θα συγκεντρώνονται χιλιάδες άνθρωποι μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο πιο τραγική θα είναι η όλη κατάσταση. 

Οι ανθρώπινες συνθήκες κράτησης δεν είναι παρά ένα χοντροκομμένο παραμύθι. Ο μόνος που είπε στα ίσια την αλήθεια γι' αυτό το θέμα ήταν ο ανεκδιήγητος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ, ο Υιός Πλεύρης, ο οποίος δήλωσε ξεκάθαρα ότι θέλει οι μετανάστες κρατούμενοι να περνάνε όσο πιο απαίσια γίνεται ώστε να τιμωρηθούν για την παράνομη είσοδο τους στη χώρα και να τρομοκρατηθούν όσοι άλλοι σκέπτονταν να έρθουν στην Ελλάδα μαθαίνοντας τι βάσανα τραβάνε αυτοί που συνελήφθησαν. 

Πραγματικά αυτός ο τύπος είναι ψυχοπαθής αλλά τι να πει κανείς και για τους ψηφοφόρους του και όλους αυτούς που ανέχονται να ακούν τις μπούρδες του στα τηλεοπτικά πάνελ. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Τώρα σχετικά με τις υποσχόμενες θέσεις εργασίας που θα προκύψουν απ' τη δημιουργία των κέντρων κράτησης, υπάρχει ο κίνδυνος να παρασυρθούν ορισμένα άτομα που έχουν απελπιστεί με την ανεργία. Ειδικά όταν βγαίνουν κάποιοι και λένε ότι για τρεις χιλιάδες φυλακισμένους «λαθρομετανάστες» θα προσλαμβάνονται άλλοι τόσοι ντόπιοι να τους φυλάνε και να τους φροντίζουν. 

Ελπίζω να μη δούμε ομάδες κατοίκων να τρέχουν να καταδώσουν ή να παραδώσουν στις αρχές παράνομους μετανάστες με σκοπό δημιουργήσουν κι άλλες θέσεις εργασίες μέσω του εγκλεισμού τους στα στρατόπεδα. Γιατί αν συμβεί κάτι τέτοιο καήκαμε.

Κάτι άλλο που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι η μεταχείριση που θα επιφυλάσσεται σε όσους μετανάστες τεθούν σε καραντίνα στα κέντρα κράτησης ή φυλακιστούν στα δημόσια νοσοκομεία. 

Ποιος μπορεί να πιστέψει στ' αλήθεια ότι οι κρατιστές θέλουν να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους να γίνουν καλά; 

Το πιο πιθανό είναι ότι όλοι αυτοί οι δύστυχοι, αβοήθητοι και αποκομμένοι απ' το κοινωνικό σύνολο θα πέσουν θύματα της ιατρικής τρομοκρατίας. 

Θα έχουν την ίδια τύχη με τους έγκλειστους των ψυχιατρείων που υποβάλλονται σε πειράματα παρά τη θέληση τους και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αρνηθούν τη φαρμακευτική αγωγή που τους επιβάλλουν. 

Οι παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων αποτελούν τη δεξαμενή απ' όπου οι αδίστακτοι, ξεπουλημένοι επιστήμονες αντλούν τα πειραματόζωα τους γιατί σχεδόν κανένας δε θα ασχοληθεί μαζί τους ή θα δώσει βάση στα λεγόμενα τους αν διαμαρτυρηθούν για την κακοποίηση που υφίστανται. 

Κάτω από τέτοιες συνθήκες, οι σύγχρονοι «Άγγελοι του θανάτου», οι επίδοξοι μιμητές του ναζί εγκληματία, γιατρού των στρατοπέδων συγκέντρωσης, Γιόζεφ Μένγκελε θα μπορούν να ικανοποιήσουν τις σαδιστικές φαντασιώσεις τους σε βάρος αυτών που θα πέσουν στα χέρια τους.

Η δημιουργία των κέντρων κράτησης «λαθρομεταναστών» αποτελεί ένα πείραμα της εξουσίας για τη μέτρηση των κοινωνικών αντιστάσεων. Αν ο κόσμος το ανεχθεί για τους μετανάστες τότε σύντομα θα κέντρα αυτά θα γεμίσουν και με άλλες κατηγορίες ανεπιθύμητων ανθρώπων όπως άστεγοι, τοξικομανείς, ακτιβιστές και αντιεξουσιαστές.

Θυμηθείτε απλά το παράδειγμα της ναζιστικής Γερμανίας. 

Γι' αυτό μην επιτρέψετε στην κρίση και την ακροδεξιά να σας στερήσουν την ανθρωπιά και τις ελευθερίες σας.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 4/4/2012 στη διεύθυνση: http://eleftheria111.wordpress.com

Υπάρχουν ανταμοιβές

Το κίνημα των άτεκνων από επιλογή είναι επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό απ' τη φιλοσοφία του αντιγεννητισμού / αντιναταλισμού (ο αγγλικός όρος είναι antinatalism) σύμφωνα με την οποία η τεκνοποίηση είναι εντελώς ανήθικη γιατί το αγέννητο παιδί δε συναινεί  στη γέννηση του αλλά το φέρνουν βίαια σε έναν κόσμο όπου το περιμένει βέβαιος θάνατος αφού πρώτα περάσει διάφορες ταλαιπωρίες.

Ένα blog που έχει ασχοληθεί αρκετά με αυτό το θέμα είναι το «Don't Have Kids!» στη διεύθυνση http://isaywhattheywont.wordpress.com απ' όπου και προέρχεται το παρακάτω μεταφρασμένο κείμενο.

Εξηγούσα σε μια απ' τις νεαρές γυναίκες στη δουλειά, σε μια απ' αυτές που «θέλουν να αποκτήσουν μωρό», γιατί η ιδέα είναι τόσο λάθος. 

Την άλλη μέρα μου είπε, «Ξέρεις, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με έπεισες ότι το να αποκτήσω μωρό δεν είναι καλή ιδέα». 

Αυτό το αναφέρω ως παράδειγμα μόνο για να δείξω ότι μερικές φορές η λογική επικρατεί ακόμα και σε πείσμα των λεγόμενων βιολογικών επιταγών.

Η δουλεία ήταν ένα παγκόσμιο φαινόμενο, αποδεκτή σχεδόν απ' τον καθένα ως η φυσική τάξη των πραγμάτων, μέχρι που τελικά η παραδοχή του τι κάναμε στην πραγματικότητα – η οποία ήταν κρυμμένη - ήρθε στο προσκήνιο της συνείδησης μας και τα πράγματα άλλαξαν. Το ίδιο ισχύει και για την εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας.

Άλλαξαν όμως τα πράγματα στ' αλήθεια; Φαινομενικά, ναι. Τουλάχιστον στις λεγόμενες «διαφωτισμένες» κοινωνίες. 

Αλλά για σκεφτείτε το–όταν μας πιέζουν να τεκνοποιήσουμε για «το καλό της ανθρωπότητας» ή για «το καλό του κράτους», γιατί «Ποιος θα ενισχύσει την οικονομία; Ποιος θα φροντίσει τους ηλικιωμένους μας; Πίσω από ποιον θα κρυφτούμε όταν θα αρχίσουν να πέφτουν βροχή οι σφαίρες και ποιος θα συνεχίσει τον πολιτισμό μας στο μέλλον για να πραγματοποιήσει το όραμα όλων αυτών που θα έχουν πεθάνει μέχρι τότε;», τότε δε μπορεί κάλλιστα να ειπωθεί ότι γεννάμε νέες γενιές σκλάβων; 

Και ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας σκεπτόμενοι ότι κάνουμε χάρη στο αγέννητο πλάσμα χαρίζοντας του το «δώρο» της ζωής. 

Ακόμα και κάτω απ' τις καλύτερες συνθήκες, πάντα τεκνοποιούμε για ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ λόγους, ποτέ για χάρη των αγέννητων παιδιών. Τα αγέννητα παιδιά δεν ενδιαφέρονται να έρθουν στον κόσμο! 

Και πως θα μπορούσαν άλλωστε; Δεν υπάρχουν. Είναι απλά αποκυήματα της φαντασίας ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που τα φέρνουμε στον κόσμο, βγάζοντας τα απ' την κατάσταση της ανυπαρξίας για να ικανοποιήσουν τις συναισθηματικές μας ανάγκες, να δουλέψουν για μας, να πολεμήσουν στους πολέμους μας κτλ. 

Α, και φυσικά τα ενθαρρύνουμε να αποκτήσουν δικά τους παιδιά. Αυτό είναι που αποκαλούν σκλαβιά πολλών γενεών, όπως ακριβώς γινόταν στις φυτείες στο πρόσφατο παρελθόν. Για σκεφτείτε το.

Πηγή κειμένου: http://eleftheria111.wordpress.com

Λέω αυτά που δεν θα πουν.

Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από το αντιναταλιστικό blog «Don't Have Kids!» στη διεύθυνση http://isaywhattheywont.wordpress.com/ όπου έχει δημοσιευθεί με τον τίτλο «I say what they won't». 
Το περιεχόμενο του σίγουρα θα ξενίσει τους περισσότερους καθώς πάει κόντρα στη διαδεδομένη πεποίθηση ότι η τεκνοποίηση είναι ευλογία και ο αληθινός προορισμός του ανθρώπου. 
Πολλοί βέβαια μπορεί να ενοχληθούν επειδή κατά βάθος συμφωνούν απόλυτα με τις απόψεις του συγγραφέα του αλλά ντρέπονται ή φοβούνται να το παραδεχτούν. 
Κανένας δε θέλει να του κολλήσουν την ταμπέλα του απαισιόδοξου ή του καταθλιπτικού έτσι όλοι λένε αυτά που οι κοινωνικές επιταγές προστάζουν χωρίς να τα πιστεύουν στην πραγματικότητα.

Κάποια στιγμή όμως πρέπει να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλο μας και να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.

Πρόκειται να πεθάνεις. Δεν το λέω αυτό για να σε στεναχωρήσω. Είναι απλώς ένα γεγονός ... όλοι πεθαίνουν. Οτιδήποτε ζει πεθαίνει, τελεία. Πάντα. Και μέχρι τότε υποφέρουμε. 

Όχι βέβαια όλη την ώρα ή το ίδιο. Αλλά ο πόνος είναι μέρος της ζωής και μερικοί άνθρωποι υποφέρουν τρομερά. Αρρώστιες, ατυχήματα, πείνα, κακοποίηση και μετά, αργά ή γρήγορα, έρχεται ο θάνατος. Σε όλους μας. Πάντα.

Φυσικά όλοι το γνωρίζουμε αυτό, έτσι δεν είναι;

Παρόλα αυτά, προσπαθούμε να αγνοήσουμε τα γεγονότα και υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους το κάνουμε. Παίζουμε παιχνιδάκια με τον εαυτό μας και τους άλλους. Επινοούμε όντα με μαγικές δυνάμεις που μας λένε τι να κάνουμε και που υπόσχονται να μας προστατεύουν. Φανταζόμαστε ότι μετά το θάνατο μας θα πάμε σε παραμυθένια μέρη έτσι ώστε να μη φαντάζει όλο αυτό τόσο άσχημο. 

Φυσικά όλα αυτά είναι ψέματα, ψέματα όμως που έχουν κατασκευαστεί με τις καλύτερες προθέσεις. 

Να μας κάνουν να φοβόμαστε λιγότερο. Και έπειτα έρχεται το μεγαλύτερο ψέμα απ' όλα και το πιο βλαβερό. Αποκτούμε παιδιά γιατί φανταζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε μέσω αυτών ... ένα είδος ψευδούς αθανασίας. 

Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Τα παιδιά μας, το καθένα απ' αυτά, θα υποφέρουν και θα πεθάνουν και στην πραγματικότητα κανένα δε θα επιζήσει. Το μόνο πράγμα που επιζεί είναι ο φόβος και τα παραμύθια ... τα ψέματα.

Με τις σύγχρονες μεθόδους αντισύλληψης, κανένας δεν είναι υποχρεωμένος πλέον να αποκτήσει παιδιά. Ο κόσμος είναι υπερκατοικημένος αλλά δεν πρόκειται να σας ζητήσω να σώσετε τον κόσμο. Σας ζητώ απλώς να σώσετε ένα παιδί. Το παιδί σας. Ένα παιδί που ποτέ δε θα έρθει σε αυτό τον κόσμο δεν θα υποφέρει ούτε θα προξενήσει κακό ούτε θα πεθάνει. Ένα αγέννητο παιδί ποτέ δε θα νιώσει φόβο ούτε θα χάσει κάποιο κοντινό του πρόσωπο.

Αλλά μπορεί να ρωτήσετε:«Δε χάνει όμως το αγέννητο παιδί και όλα τα ωραία που έχει να προσφέρει η ζωή;» Κλείστε τώρα τα μάτια σας και φανταστείτε ένα αγοράκι ή ένα κοριτσάκι με το χρώμα ή το σώμα της επιλογής σας. Τώρα ανοίξτε τα μάτια σας και αφήστε την εικόνα να σβήσει. Έχασε τίποτα το φανταστικό παιδί σας; Μα φυσικά όχι ... στο κάτω κάτω ήταν ένα κατασκεύασμα της φαντασίας και ουδέποτε υπήρξε. Το ίδιο ισχύει και για ένα αγέννητο παιδί. Ποτέ δε χάνει τίποτα.

Όμως ένα πραγματικό παιδί που το φέρνουν στον κόσμο μπορεί να υποφέρει με κάθε τρόπο που μπορείτε να φανταστείτε και πιθανόν με πολλούς τρόπους που θα προτιμούσατε να μην σκέφτεστε καν. Βέβαια η ζωή κάθε παιδιού μπορεί να εξελιχθεί σχετικά καλά αν και όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν κατά κάποιον τρόπο. 

Είστε όμως στ' αλήθεια πρόθυμοι να διακινδυνεύσετε ότι το παιδί σας ΜΠΟΡΕΙ να υποφέρει τρομερά στη ζωή του; Ακόμα κι αν νομίζετε ότι οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι ελάχιστες; Είναι σα να ρίχνετε τα ζάρια στην τελική. Γιατί να το ρισκάρετε;

Φυσικά πολλοί άνθρωποι θα σας πιέσουν κατά την περίοδο των γόνιμων χρόνων σας να αποκτήσετε παιδιά. Αυτό συμβαίνει λόγω του παιχνιδιού της προσποίησης που ανέφερα παραπάνω και επίσης επειδή θέλουν τα παιδιά σας να εργάζονται, να πληρώνουν φόρους και να τους φροντίζουν όταν γεράσουν. 

Στην πραγματικότητα, μέχρι πολύ πρόσφατα, οι περισσότεροι άνθρωποι έκαναν παιδιά αποκλειστικά γι' αυτό το λόγο και πολλοί κάνουν το ίδιο μέχρι και σήμερα. 

Επίσης παλιά ένα σωρό άνθρωποι κατείχαν αγροκτήματα ή δούλευαν σ' αυτά και κάθε παιδί ήταν ένα παραπάνω χέρι που θα βοηθούσε στις αγγαρείες. Τα παιδιά ως γεωργικά εργαλεία ... σας φαίνεται σωστό αυτό;

Όποιοι λοιπόν σας λένε να κάνετε παιδιά έτσι ώστε αυτά να συνεισφέρουν στο «μέλλον» στην ουσία λένε το ίδιο πράγμα. «Κάντε παιδιά! Μας το χρωστάτε!» Δε σας φαίνεται η όλη ιδέα αηδιαστική; 

Αν πραγματικά αισθάνεστε ότι έχετε ανάγκη ένα παιδί, τότε υιοθετήστε. Ένα σωρό παιδιά που ήδη υπάρχουν, χρειάζονται ένα καλό σπιτικό. Ο κόσμος δε χρειάζεται άλλα παρατημένα παιδιά. 

Ή μπορείτε να δραστηριοποιηθείτε κάπου εθελοντικά. Υπάρχουν πολλές οργανώσεις όπου μπορείτε να βοηθάτε παιδιά και ενήλικες να τα βγάζουν πέρα στη ζωή τους πιο εύκολα. 

Προσπαθώ απλά να κάνω κατανοητό ότι δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ απολύτως λόγος, εκτός από αυτούς που είναι ξεκάθαρα εγωιστικοί, για να κάνετε παιδιά. 

Και κάτι άλλο – μην επιτρέπετε να κατηγορούν ΕΣΑΣ για εγωιστές επειδή αρνείστε να τεκνοποιήσετε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εγωιστικό από την τεκνοποίηση, ειδικά άμα σκεφτεί κανείς τι μπορεί να υποστεί ένα παιδί. 

Και φυσικά, άσχετα από το πόσο καλή μπορεί να είναι η ζωή ενός συγκεκριμένου παιδιού, στο τέλος θα πρέπει να πεθάνει. 

Στην πραγματικότητα, το να αποκτήσετε παιδί ισοδυναμεί επίσης με το να το καταδικάσετε σε θάνατο. Θέλετε στ' αλήθεια να το κάνετε αυτό; Σκεφτείτε το.

Πηγή κειμένου: http://eleftheria111.wordpress.com