Μέρες θρησκευτικής αποχαύνωσης

Αυτή την περίοδο κινούμαστε στους ρυθμούς του Πάσχα. Ειδικά στην επαρχία που η θρησκευτικότητα παίζει σπουδαίο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά αποπνικτική για όποιον-α τυχαίνει να είναι άθεος-η. 

Πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά στις εκκλησίες και τα μοναστήρια συμμετέχοντας για τα καλά στο λεγόμενο «θείο δράμα», ευελπιστώντας ότι θα έρθει και για τους ίδιους η μέρα της ανάστασης.

Τώρα ειδικά λόγω της κρίσης πολλοί έχουν στραφεί προς τη θρησκεία αναζητώντας μεταφυσικές εξηγήσεις για τα καθημερινά τους προβλήματα. Αρκετοί μάλιστα έχουν την εντύπωση ότι τα πάντα πήγαν στραβά και φτάσαμε στην τωρινή κατάσταση επειδή δεν ήταν τόσο πιστοί όσο έπρεπε και παρασύρθηκαν στο κυνήγι του υλικού πλούτου. Πέρσι, όταν ήταν ακόμα φρέσκο το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, οι θρήσκοι έσπευσαν να πουν ότι ο θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για την αλαζονεία τους που πίστευαν ότι μπορούσαν να κάνουν τα πάντα με την τεχνολογία και μετά πρότειναν την επιστροφή στο θρησκευτικό συναίσθημα, τις μετάνοιες και τις δεήσεις στο θεό για βοήθεια. Σπουδαία δράση, λες και θα καθαρίσει ο πλανήτης από τα πυρηνικά απόβλητα με προσευχές!

Φέτος υπάρχουν παντού άνθρωποι καταχρεωμένοι από τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια που έπαιρναν σωρηδόν τα προηγούμενα χρόνια – αυτά της ευμάρειας – ενώ οι νεοαπολυμένοι – νεόπτωχοι κλαίγονται για την κατάντια τους μη μπορώντας να καταλάβουν από που τους ήρθε. 

Σε αυτό το σημείο λοιπόν επεμβαίνουν οι βαθιά θρησκευόμενοι, συγκεκριμένα ρίχνουν τα δίχτυα τους για να ψαρέψουν κόσμο μπας και αυξήσουν τον αριθμό μελών των οργανώσεων τους που αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας, και τους εξηγούν ότι ο θεός τους αφαίρεσε τα πλούτη και τις πολυτέλειες τους με σκοπό να τους δώσει ένα μάθημα.

Τους λένε ότι προκάλεσαν την οργή του θεού καθώς ήταν τόσο απασχολημένοι με τα υλικά αγαθά τους που παραμέλησαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, πως ότι έγινε ήταν θέλημα θεού και γι' αυτό καλύτερα να το δεχτούν και να πάψουν να διαμαρτύρονται. 

Στο κάτω κάτω, σύμφωνα πάντα με τα πιστεύω τους, οι φτωχοί είναι ευλογημένοι από το θεό και θα ανταμειφθούν για τη δυστυχία της επίγειας ζωής τους στη μετά θάνατο ζωή με μια θέση στον παράδεισο ενώ οι βολεμένοι και οι καλοπερασάκηδες αυτού του κόσμο θα πάνε στο πυρ το εξώτερο όπου θα καίγονται αιώνια όταν πεθάνουν. 

Γι' αυτό το λόγο όσοι-ες πιστεύουν στ' αλήθεια αυτά τα πράγματα κάνουν γαϊδουρινή υπομονή και ανέχονται τα πάντα παρηγορούμενοι-ες με το «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος». 

Άλλοι πάλι το έχουν ρίξει στις εσχατολογίες και περιμένουν από μέρα σε μέρα τη Δευτέρα Παρουσία και την τελική κρίση. 

Βλέπουν το Σατανά χωμένο παντού. Πίσω από το Δ.Ν.Τ, στις κυρίαρχες ελίτ, στο 666, στην κάρτα του πολίτη και προσεύχονται στο θεό να τους σώσει.

Αυτά φυσικά δικαιολογούν απόλυτα το χαρακτηρισμό της θρησκείας ως «όπιο του λαού» γιατί ναρκώνει τις κοινωνικές αντιδράσεις και σβήνει τη δικαιολογημένη οργή των ανθρώπων για τα αίσχη που συμβαίνουν γύρω τους ενώ αποδίδει όλα τα στραβά και τα ανάποδα σε δαιμονικές δυνάμεις. 

Η θρησκεία γενικά αποτελεί εμπόδιο στις προσπάθειες για την κοινωνική ανατροπή και τη δημιουργία μιας ανεξούσιας κοινωνίας γιατί μεταθέτει τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον στον άλλο κόσμο κηρύττοντας ότι η επίγεια ζωή είναι τόσο σύντομη και ανούσια που δεν αξίζει να ασχολείται κανένας με τη βελτίωση της. Όποιοι-ες λοιπόν παρασύρονται απ' τα ψεύδη των ιερατείων ζουν τη μοναδική ζωή που έχουν – δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι υπάρχει ζωή μετά το θάνατο – μέσα στην αθλιότητα και την υποταγή ενώ όταν πεθαίνουν έχουν την ίδια κατάληξη με όλους τους ανθρώπους – είτε καλούς είτε κακούς – τους τρώει το μαύρο σκοτάδι και γίνονται τροφή για τα σκουλήκια στον τάφο. 

Δεν πηγαίνει κανένας ούτε στον παράδεισο ούτε στην κόλαση, απλά επιστρέφουν όλοι στο απόλυτο μηδέν από όπου ξεκίνησαν. 

Όσο και να προσπαθούν οι ιερείς να ωραιοποιήσουν τα πράγματα μιλώντας για την Ανάσταση του Χριστού – ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα όλων των εποχών, που τις συνέπειες του πληρώνουμε μέχρι σήμερα – όσο και να προσπαθούν οι άνθρωποι να παρηγορηθούν μέσα από τέτοιες μυθοπλασίες, η γυμνή αλήθεια του θανάτου που είναι το οριστικό τέλος της ύπαρξης παραμένει και οι περισσότεροι το παραδέχονται κατά βάθος αν και θα επιθυμούσαν να υπάρχει μετά θάνατον ζωή.

Είναι πια καιρός οι άνθρωποι να ορθώσουν το ανάστημα τους και να πάψουν να φοβούνται ή να αναζητούν τη σωτηρία τους μέσα από ανύπαρκτες δυνάμεις. 

Πρέπει κάποια στιγμή να ωριμάσουν, πράγμα που σημαίνει να αρχίσουν να χρησιμοποιούν την ικανότητα τους για λογική σκέψη και να αναλάβουν τις ευθύνες τους αντί να φορτώνουν οτιδήποτε συμβαίνει σε έξωθεν δυνάμεις. 

Τα απαράδεκτα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας οφείλονται κυρίως στην αλαζονεία της εξουσίας, τη δίψα των αφεντικών για πλουτισμό, την ηλιθιότητα των μαζών ενώ μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και όλοι όσοι ανέχονται τα παραπάνω. 

Μην ψάχνετε για θεούς και δαίμονες πίσω απ' αυτά. Είναι απλώς το αποτέλεσμα της ανθρώπινης βλακείας, δειλίας και αδιαφορίας. 

Γι' αυτό προπαντός ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ και μετά ΚΑΛΗ ΕΠ-ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 12/04/2012 στη διεύθυνση: http://eleftheria111.wordpress.com