ΠΕΡΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Δεν υπάρχει μέρα που να μη βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου είτε στην τηλεόραση είτε στις καθημερινές εφημερίδες. 

Γίνεται ένας πραγματικός καταιγισμός από ρεπορτάζ για το πόσες ληστείες, κλοπές και δολοφονίες σημειώθηκαν και που ενώ δε λείπουν και οι σχετικές συνεντεύξεις από θύματα ή συγγενείς και γείτονές τους.  

Σχεδόν οι πάντες λένε:«Φοβόμαστε να βγούμε απ' τα σπίτια μας.», «Ανησυχούμε όλη την ώρα για τα παιδιά μας. Ούτε στο φροντιστήριο δεν τα αφήνουμε να πάνε με τα πόδια.», «Δεν αισθανόμαστε ποτέ ασφαλείς, είμαστε στο έλεος των κακοποιών και το κράτος δεν κάνει τίποτα.», «Μας έχουν ξεχάσει. Που είναι η αστυνομία;» 

Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από ρατσιστικά σχόλια, μίσος προς τους μετανάστες και ξενοφοβικές δηλώσεις του τύπου: 

«Οι ξένοι μας ληστεύουν και μας σκοτώνουν κι εμείς τους ανεχόμαστε. Σε ποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος συμβαίνουν αυτά; Πρέπει να τους μαζέψουν όλους και να τους στείλουν από κει που ήρθαν. Μόνο έτσι θα ησυχάσουμε.», «Η Ελλάδα έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι. Μας κουβαλήθηκε η σάρα και η μάρα και έχουμε γίνει σαν ξένοι στην ίδια μας τη χώρα. Δεν πάει άλλο. Αν δεν πάρει μέτρα η πολιτεία θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας.»

Η απειλή για αυτοδικία πλέον έχει γίνει πράξη όπως μαρτυρούν τα περιστατικά στον Άγιο Παντελεήμονα και σε άλλες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας πρόσφατα.  

Οι ομάδες περιφρούρησης γειτονιάς αποτελούμενες από ακροδεξιούς και κατοίκους φιλικά προσκείμενους προς αυτούς επιτίθενται σε όποιον μοιάζει με αλλοδαπό ή φέρεται ύποπτα σύμφωνα πάντα με τα δικά τους κριτήρια.  

Το να είναι κάποιος σκουρόχρωμος, άστεγος ή απλά φτωχός θεωρείται έγκλημα που τιμωρείται με ξυλοδαρμό ή μαχαίρωμα. Οι «σωτήρες» έχουν αποθρασυνθεί τελείως βλέποντας ότι υπάρχει μια μερίδα κόσμου που υποστηρίζει τις ενέργειες τους ενώ μια ακόμα μεγαλύτερη δείχνει κάποια σχετική ανοχή. 

Μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή οι εξουσιαστές δίνουν το πράσινο φως για την κατασκευή του φράχτη στον Έβρο υποσχόμενοι στους πολίτες ότι αυτό θα κρατήσει τους «λαθρομετανάστες» έξω απ' τη χώρα και θα τους προσφέρει την πολυπόθητη ασφάλεια.

Είναι βέβαιο ότι την παρούσα περίοδο οι αντιδράσεις ενάντια στην κατασκευή του φράχτη θα είναι πολύ περιορισμένες ενώ θα δεχτούν την περιφρόνηση της πλειοψηφίας του κόσμου. 

Έτσι η εξουσιαστική κλίκα θα βγει διπλά κερδισμένη. Γιατί απ' τη μια θα γίνει το έργο χωρίς πολλά προβλήματα ενώ απ' την άλλη οι υποστηρικτές των μεταναστών και οι αντιεξουσιαστές – αναρχικοί θα βρεθούν απομονωμένοι καθώς θα έρθουν σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία που συναινεί στην κατασκευή του.  

Οι περισσότεροι άνθρωποι, χάρη στην πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί από τα Μ.Μ.Ε, νομίζουν ότι οι μετανάστες ευθύνονται για όλα τα στραβά και τ' ανάποδα σε αυτή τη χώρα και πλέον δε ντρέπονται να το πουν στα ίσια.  

Αν μέχρι πριν λίγα χρόνια αισθάνονταν κάποια συμπάθεια για τους ταλαίπωρους πρόσφυγες που έψαχναν μια καλύτερη ζωή, τώρα αυτό δεν ισχύει.  

Τα δεδομένα άλλαξαν με την αλληλεγγύη να δίνει τη θέση της στο μίσος και την ξενοφοβία. Ο κατήφορος μόλις έχει αρχίσει και αν δεν προλάβουμε να σταματήσουμε αυτές τις εξελίξεις θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά.

Όταν ο καθένας τρέμει μη τον ληστέψουν ή τον σκοτώσουν δεν έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί ήρεμα και λογικά. Μέσα στη σύγχυση του μπορεί να γίνει έρμαιο του κάθε απατεώνα πολιτικάντη που θα του υποσχεθεί ασφάλεια. Είναι άλλωστε γνωστό ότι «μέσα στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». 

Σε αυτή την περίπτωση το ρόλο του λύκου έχουν οι ακροδεξιές οργανώσεις που τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση με αυτά που βλέπουν να γίνονται. Οι απόψεις τους αποκτούν μέρα με τη μέρα όλο και μεγαλύτερη δημοτικότητα ενώ τα μέλη τους χάνουν σιγά σιγά τη ρετσινιά του γραφικού και του νεοναζί για να αποκτήσουν το χαρακτηρισμό του πατριώτη ή του ενεργού πολίτη που θέλει να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του. 

Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν τον τρόμο των πολιτών, σπέρνουν το μίσος για τους φτωχούς και τους εξαθλιωμένους που συνήθως τυχαίνει να είναι αλλοδαποί.

Αυτό βέβαια επεκτείνεται και στους ντόπιους. Οποιοσδήποτε θεωρείται εγκληματίας μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Ένας γνωστός μου είχε διηγηθεί ένα περιστατικό όπου προσέβαλλαν άσχημα τον ίδιο και τους φίλους του. Είχε βγει για καφέ με την παρέα του και κατά το βραδάκι καθώς περπατούσαν στο δρόμο σταμάτησαν να δουν τα αμάξια που πωλούνταν σε μια μάντρα αυτοκινήτων. Ένας απ' τους φίλους του σκεφτόταν να πάρει ένα μεταχειρισμένο γιατί είχε βαρεθεί να πηγαίνει στη δουλειά με το παπάκι και να γίνεται μουσκίδι κάθε φορά που έβρεχε. Έτσι όπως στέκονταν έξω απ' το συρματόπλεγμα της μάντρας και έδειχναν με το δάχτυλο τα διάφορα μοντέλα για να συζητήσουν ποιο είναι το καλύτερο ήρθε και τους βρήκε ο ιδιοκτήτης του χώρου συνοδευόμενος από έναν φύλακα. Τους ρώτησε τι δουλειά είχαν εκεί και δεν πείστηκε όταν του απάντησαν ότι απλά κοιτούσαν. Τους είπε κατάμουτρα ότι τους θεωρεί συμμορία που σχεδίαζε να τον ληστέψει και ότι μελετούσαν τα κατατόπια γι' αυτό τους απείλησε ότι θα καλέσει την αστυνομία αν δεν του έδειχναν αμέσως τις ταυτότητες τους. Αφού λοιπόν κράτησε τα στοιχεία τους τους είπε ότι θα θεωρηθούν υπεύθυνοι αν συμβεί οτιδήποτε στην επιχείρηση του! Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο! Το δίδαγμα της παραπάνω ιστορίας; Αν πηγαίνεις πεζός και δεν σου τρέχουν τα λεφτά απ' τα μπατζάκια απαγορεύεται ακόμα και να κοιτάς τα εμπορεύματα αλλιώς θα θεωρηθείς υποψήφιος κλέφτης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν κάποιος με χρήματα πήγαινε στη μάντρα, ο γλοιώδης ιδιοκτήτης της θα του έκανε τεμενάδες. 

Σε μια κοινωνία όπου ο καθένας βλέπει τον άλλο ως εν δυνάμει εχθρό του δεν είναι καθόλου περίεργο που τον πρώτο λόγο έχει η αστυνομία. Η καχυποψία το μόνο που κάνει είναι να δηλητηριάζει τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. 

Αν δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη, η συνεργασία καθίσταται εντελώς αδύνατη και έτσι δε γίνεται να προχωρήσουμε στη δημιουργία μιας αρμονικής, ανεξούσιας κοινωνίας. Γι' αυτό λοιπόν αν στην παρούσα φάση γίνει μια εξέγερση, όχι μόνο θα πνιγεί στο αίμα αλλά θα φέρει στην εξουσία τα φασιστοειδή και επίσημα.

Όλος αυτός ο κόσμος που διψάει για ασφάλεια, μισεί θανάσιμα τους φτωχούς, τους άστεγους, τους μικροπωλητές χωρίς άδεια, τους αφρικανούς με τα αντεγραμμένα CD και τους νεαρούς που έχουν αντισυμβατική εμφάνιση.  

Θεωρούν τα παραπάνω άτομα σκουπίδια που βρομίζουν τις γειτονιές τους και έχουν την απαίτηση να έρχεται η δημοτική αστυνομία και οι ομάδες Δέλτα και ΔΙΑΣ για να τους διώχνουν ή ακόμα και να τους συλλαμβάνουν. Με άλλα λόγια κοιτούν το δέντρο και χάνουν το δάσος.

Πως είναι δυνατόν να αισθάνονται ότι απειλούνται από κάτι τέτοια άτομα τη στιγμή που οι χειρότεροι εγκληματίες – το κράτος και τα αφεντικά δηλαδή – αλωνίζουν ελεύθερα και καταστρέφουν τις ζωές όλων στο πέρασμά τους; Πόσο επικίνδυνος δηλαδή είναι ένας άστεγος που κοιμάται σε παγκάκι ή χαρτοκούτι και τρώει απ' τα σκουπίδια ή ζητιανεύει πενταροδεκάρες απ' τους περαστικούς; Είναι πιο επικίνδυνος από τα καθάρματα που ζουν σε βιλάρες και η μόνη τους έννοια είναι το πως θα σε ληστέψουν νόμιμα κόβοντας σου το μισθό, τη σύνταξη ή θεσπίζοντας νέους φόρους;  
Οι άνθρωποι θα έπρεπε να βλέπουν πιο μακριά και να αναζητούν τις ρίζες των προβλημάτων αντί να ασχολούνται με τα συμπτώματα τους.  

Ο καθένας μας μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί στη θέση του άστεγου ή να αναγκαστεί να πουλάει πράγματα παράνομα για να επιβιώσει. Άλλωστε αρκεί μόνο μια απόλυση για να χάσει κάποιος τη στέγη του και την αξιοπρέπεια του. Ακόμα όμως κι αν έχει ιδιόκτητη κατοικία κινδυνεύει εξαιτίας των τραπεζών και των δανείων που έχει πάρει.  

Δε θέλω να ισχυριστώ ότι δεν υπάρχει εγκληματικότητα. Υπάρχει και μάλιστα ιδιαίτερα έντονη. Αλλά αυτή προέρχεται κατά κύριο λόγο από τις διάφορες μαφίες που δρουν με τις πλάτες του κράτους.  

Το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και λευκής σαρκός δε μπορεί να γίνει από μεμονωμένα άτομα. Πίσω απ' αυτό υπάρχει ένα ολόκληρο κύκλωμα με παρακλάδια σε όλο τον κόσμο και στο οποίο εμπλέκονται πολλοί επιχειρηματίες, πολιτικοί, στρατιωτικοί και αστυνομικοί. Όλοι αυτοί δηλαδή που διαμαρτύρονται πρώτοι και καλύτεροι ότι γεμίσαμε κακοποιούς. Τι ειρωνεία!

Και μάλιστα έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι θα μας προσφέρουν ασφάλεια αν τους στηρίξουμε. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαν να μας σώσουν από τις μαφίες θα ήταν να αυτοκτονήσουν! Αφού εξουσία και μαφία είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Βέβαια εδώ μπορεί να ρωτήσει κάποιος «Τι να κάνουμε με τους κλέφτες και τους ληστές; Δεν είναι όλοι μαφιόζοι.» αλλά συχνά αυτό δεν ισχύει γιατί συνήθως όσοι κλέβουν αυτοκίνητα ή ληστεύουν κοσμηματοπωλεία και προποτζίδικα ανήκουν σε κάποια μικρή ή μεγάλη συμμορία απ' αυτές που διακινούν όπλα, ναρκωτικά και πόρνες. Δεν πρόκειται απαραίτητα για κάποια μεμονωμένα άτομα που προβαίνουν σε τέτοιου είδους πράξεις λόγω οικονομικών δυσκολιών. Ο επαγγελματισμός με τον οποίο δρουν καθώς και η απόλυτη περιφρόνηση τους για την ανθρώπινη ζωή μαρτυρούν άτομα με εμπειρία στο χώρου του εγκλήματος που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με έναν κοινό ερασιτέχνη μικροκακοποιό. Σε πολλές περιπτώσεις μπράβοι, νταβατζήδες, συμμορίτες και μέλη ακροδεξιών οργανώσεων, μπάτσοι και πολιτικοί συνεργάζονται με τον καλύτερο τρόπο μεταξύ τους.
Όσοι επιτρέπουν στους μπάτσους και τους ακροδεξιούς συνεργάτες τους να περιφρουρούν τις γειτονιές τους ή ακόμα χειρότερα τους φέρνουν οι ίδιοι εκεί θα πρέπει να το ξανασκεφτούν σοβαρά. Νομίζουν ότι προστατεύονται διώχνοντας από τους δρόμους διάφορους φτωχοδιάβολους οι οποίοι είναι σχετικά ακίνδυνοι ενώ παράλληλα ανοίγουν την πόρτα στους σκληρότερους κακοποιούς που υπάρχουν - δηλαδή στους παρακρατικούς, τους μπάτσους και τους μαφιόζους προστατευόμενους τους.  

Το σίγουρο είναι ότι για όσο υπάρχει καπιταλισμός και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί η εγκληματικότητα ούτε φυσικά να υπάρξει ασφάλεια. Όποιος υπόσχεται ασφάλεια μέσα στο υπάρχον σύστημα δε μπορεί παρά να είναι ψεύτης.

 Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 23/05/2011 στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com