Μέσο ελέγχου : οικογένεια

Σε ένα καφενείο ήταν ένας παπάς και κουβέντιαζε με κάποιους παππούδες.

Σε μια φάση λέει ένας : « Πάει για κλείσιμο το σχολείο, που να βρεις παιδιά.»

Λέει ένας άλλος : « Οι γυναίκες τεμπέλιασαν, με το ζόρι να κάνουν 2 ενώ οι παλιές είχαν 5-6 παιδιά η καθεμία. Αποκτήσανε βλέπεις δικαιώματα και σηκώσανε παντιέρα, γι' αυτό η Ελλάδα πάει κατά διαόλου.»

Λέει ένας τρίτος : « Εδώ ο κόσμος δεν έχει λεφτά, θα κάνει και παιδιά; »

Τότε του απαντούν οι άλλοι : « Γιατί, οι παλιοί είχαν; Αλλά τα παιδιά σωρό.»

Τέλος λέει ο παπάς : « Εγώ ξέρω ότι άκληρος ίσον άθεος. Όποιος δεν κάνει οικογένεια και δεν έχει πίστη τότε γιατί ζει; Για να γυρνάει δεξιά κι αριστερά σαν αλήτης; Η οικογένεια σου βάζει μυαλό, σε κάνει σωστό άνθρωπο, σε συγκρατεί να μην κάνεις ανοησίες. Οι εργένηδες είναι κάτι ρέμπελοι, δε σέβονται τίποτα και είναι δημόσιος κίνδυνος. Οι γονείς θα 'πρεπε να παντρεύουν τα παιδιά τους από νωρίς και όχι να τ' αφήνουν λάσκα.»

Ο παραπάνω διάλογος είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της νοοτροπίας πολλών ανθρώπων στην επαρχία. Εκεί όπου το τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία – οικογένεια είναι ο κανόνας και η οποιαδήποτε παρέκκλιση απ' αυτό επισύρει την κοινωνική κατακραυγή και την περιθωριοποίηση. Δε θα με απασχολούσε και ιδιαίτερα αν το περιστατικό αυτό περιοριζόταν στην παραπάνω παρέα χουντόγερων αλλά δυστυχώς τέτοιες ιδέες βρίσκουν πολλούς υποστηρικτές νεαρής ηλικίας. Κόμματα όπως το ΛΑ.Ο.Σ και οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή συνεχώς κερδίζουν έδαφος κυρίως με το να υπόσχονται ασφάλεια και εργασία για τους Έλληνες πολίτες ενώ παράλληλα προωθούν τη θρησκευτική αποχαύνωση, το σεξισμό και το μίσος για οτιδήποτε δε χωράει στο καλούπι του «φιλήσυχου, νομοταγή νοικοκυραίου».

Ειδικά τον τελευταίο καιρό έχει επανέλθει στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά το δημογραφικό ζήτημα. Οι κάθε λογής πατριδολάγνοι κλαίγονται για τη μείωση του νεανικού πληθυσμού της χώρας, για τη μείωση του αριθμού των γεννήσεων που θα ακολουθήσει λόγω κρίσης και με το δίκιο τους. 

Αν δεν υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που θα βρουν θύματα να ξεζουμίζουν κάθε μέρα στα εργασιακά τους κάτεργα; Ποιους θα χρησιμοποιήσουν για να πετύχουν την περιβόητη οικονομική τους ανάπτυξη; Μήπως τους σαραβαλιασμένους απ' την καλοπέραση συνταξιούχους;

Πολύ θα το θέλανε αλλά είναι πρακτικά αδύνατο. Τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί το ελιξήριο της μακροζωίας όπου σε αυτή την περίπτωση θα βγαίνει κάποιος στη σύνταξη στα 115 του χρόνια μιας και θα μπορεί θεωρητικά έστω να ζήσει ως τα 120!

Πέραν απ' την παραγωγή νέων δούλων, ο θεσμός της οικογένειας εξασφαλίζει την πλήρη υποταγή των γονέων στις ορέξεις των κρατούντων καθώς οι καθημερινές έννοιες και το τρέξιμο εξαντλούν όλες τις δυνάμεις του ανθρώπου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στους κοινωνικούς αγώνες. 

Σε αυτό προφανώς αναφερόταν ο παραπάνω παπάς μιλώντας για την οικογένεια που «σου βάζει μυαλό και σε συγκρατεί να μην κάνεις ανοησίες.»

Αν για την άρχουσα τάξη και τους απολογητές της εξυπνάδα είναι η άνευ όρων υποταγή, τότε εμάς τους καταπιεσμένους μας συμφέρει καλύτερα να γίνουμε πολύ, πάρα πολύ ανόητοι μπας και δούμε άσπρη μέρα! 

Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 28/11/2011 στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com