Η οικονομική ανάπτυξη είναι καλή μόνο για τα αφεντικά!

Πολύς λόγος γίνεται τους τελευταίους μήνες για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και οι πολιτικοί αναλυτές μας έχουν κυριολεκτικά ζαλίσει προσπαθώντας να μας πείσουν ότι με τα δάνεια των Τροϊκανών η Ελλάδα θα μπει στο σωστό δρόμο, ότι

θα γίνει ανταγωνιστική και ότι θα ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα κτλ. Από κοντά πολλοί καταπιεσμένοι έχουν τσιμπήσει στην προπαγάνδα των αρπακτικών με τις γραβάτες και τα κοστούμια αισθανόμενοι ντροπή για τον εαυτό τους και λέγοντας

πράγματα του τύπου «καλά να πάθουμε, εμείς οι Έλληνες είμαστε κοπρίτες και κάποια στιγμή έπρεπε να τελειώσει το παραμύθι, ας δουλέψουμε και λίγο» , «οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε που πιάσαμε πάτο, τους αξίζει που θα βγουν στην εφεδρεία, ας πάνε να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα μπας κι αρχίσουμε να παράγουμε τίποτα» , «οι Ευρωπαίοι μας θεωρούν άχρηστους και ζητιάνους, καιρός να τους βάλουμε τα γυαλιά, άμα βάλουμε τα δυνατά μας θα γίνουμε κι εμείς πολύ ανταγωνιστικοί».

Μ' αυτά και μ' αυτά ετοιμάζεται ο δρόμος για το ξεζούμισμα των εκμεταλλευομένων μέχρι τελικής πτώσεως και μάλιστα με ανοχή των ιδίων. Τα αφεντικά περιμένουν την ώρα και τη στιγμή που θα σκύψουμε δουλικά το κεφάλι έχοντας φτάσει πια στο αμήν λόγω της εξαθλίωσης και θα τους πούμε «Συγνώμη που τόσα χρόνια ήμασταν αχάριστοι και θέλαμε όλο και μεγαλύτερους μισθούς για λιγότερη εργασία. Δε θα ξανασυμβεί. Από δω και μπρος δε θα δουλεύουμε για να ζούμε αλλά θα ζούμε για να δουλεύουμε. Σκοπός της ζωής μας θα είναι να αυξάνουμε τον πλούτο

σας και να στηρίζουμε την εθνική οικονομία.»

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα υπάρξουν επενδύσεις στον ελλαδικό χώρο μέσα στο επόμενο διάστημα. Οι βιομήχανοι δεν πρόκειται να χάσουν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν το πάμφθηνο εργατικό δυναμικό που θα σφάζεται για μια οποιαδήποτε θέση εργασίας. Άλλωστε οι λεγόμενες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος προκαλούνται σκόπιμα ώστε να μπουν στη θέση τους οι υπήκοοι που είχαν σηκώσει κεφάλι και είχαν υπερβολικές απαιτήσεις ξεχνώντας ποιος είναι το

αφεντικό σε αυτή την κοινωνία. Όταν το κεφάλαιο βλέπει ότι απειλείται δε διστάζει να τρίξει τα δόντια σε όσους προσπαθούν να του πάνε κόντρα.

Μέσω της δημιουργίας κρίσεων στέλνεται σε όλους το μήνυμα ότι αν δεν τους αρέσει η τωρινή κατάσταση καλά θα κάνουν να το βουλώσουν και να συμμορφωθούν γιατί υπάρχουν και χειρότερα. Όταν λοιπόν επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή υποταγή, τα κάθε είδους αφεντικά θα έχουν το ελεύθερο να κάνουν ότι τους καπνίσει χωρίς να ανησυχούν για τυχόν λαϊκές αντιδράσεις. Ποιος θα κάνει θέμα για παράδειγμα πόσο ανθυγιεινά είναι τα εργοστάσια και οι βιομηχανικές ζώνες μέσα σε σε κατοικημένες περιοχές όταν οι εξαθλιωμένοι κάτοικοι θα βλέπουν ως ευλογία το ότι χάρη σ' αυτά έχουν ένα μεροκάματο και ένα κομμάτι ψωμί; Ποιος θα γκρινιάξει

για τις γελοίες αμοιβές των εργαζομένων και τις απλήρωτες υπερωρίες όταν θα υπάρχουν τεράστιες στρατιές ανέργων που θα ζηλεύουν όποιον έχει έστω και μια άθλια δουλίτσα; 
Ποιος θα αντιδράσει σε περίπτωση που εφαρμοστεί το σύστημα που ισχύει σε τριτοκοσμικές χώρες όπου οι εργοδότες δεν πληρώνουν σε χρήμα αλλά δίνουν απλώς κουπόνια σίτισης στο προσωπικό τους; Σχεδόν κανένας αφού παντού θα υπάρχουν πεινασμένοι που θα έκαναν κάθε είδους συμβιβασμούς για να μην πεθάνουν απ' την πείνα.

Είναι τεράστιο ψέμα το ότι η οικονομική ανάπτυξη φέρνει ευημερία σε όλους και ανεβάζει το βιωτικό τους επίπεδο και είναι τουλάχιστον βλακώδες να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο οι καταπιεσμένοι. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Αυτό που κάνει η οικονομική ανάπτυξη είναι να εκτοξεύει στα ύψη τα κέρδη των αφεντικών, να εντατικοποιεί την εργασία σε βαθμό που καταστρέφεται ολοκληρωτικά η ζωή και η υγεία των εργατών, να προκαλεί τεράστιες οικολογικές καταστροφές και να φέρνει

μαζί της τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών και διάφορες χούντες. Κάτι τέτοιο φυσικά απέχει πολύ απ' το να ονομαστεί ευημερία. 
Μπορεί οι πάντες να μιλούν με θαυμασμό για την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας αλλά πόσοι ζηλεύουν τη ζωή των Κινέζων εργατών; Στην πλειοψηφία τους ζουν σε βρωμερές πόλεις όπου δε μπορείς να αναπνεύσεις ή να δεις το διπλανό σου απ' τα καυσαέρια των εργοστασίων και των οχημάτων, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο σαν σαρδέλες και περνώντας το μισό και βάλε της μέρας τους δουλεύοντας στα χειρότερα πόστα όπου θερίζουν τα εργατικά ατυχήματα. Τα άλλοτε πανέμορφα φυσικά τοπία της χώρας τους έχουν μεταβληθεί σε απέραντες χωματερές και οι ασθένειες που προκαλούνται απ' τη μόλυνση δίνουν και παίρνουν. 
Συν τοις άλλοις, οι όποιες αντιδράσεις ενάντια στους κρατικούς σχεδιασμούς και τις επιθυμίες των εργοδοτών αντιμετωπίζονται ως εσχάτη προδοσία και συντρίβονται ανελέητα ενώ οι πρωταίτιοι τους τιμωρούνται παραδειγματικά ώστε να μην τολμήσει κανένας να ακολουθήσει το παράδειγμα τους.

Γιατί αν το κράτος δεν προστατέψει με νύχια και με δόντια τα κέρδη των επιχειρηματιών και των επενδυτών τότε αυτοί θα μεταφέρουν αλλού τα εργοστάσια και τα κεφάλαια τους. Ορίστε λοιπόν ποια είναι στην πράξη τα «καλά» της επιχειρηματικότητας και του ανταγωνισμού. Επιθυμείτε μήπως να τα γευτείτε;

Όσο η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου θα υποφέρει απ' την εξοντωτική εργασία και τις αρρώστιες, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την περιβαλλοντική καταστροφή και τις χούντες – προστάτες των συμφερόντων του κεφαλαίου, μια μικρή μειοψηφία εκμεταλλευτών θα απολαμβάνει χάρη στον πλούτο που κατέχει την ησυχία της, τον καθαρό αέρα και την ποιοτική τροφή στους ελάχιστους αμόλυντους, παρθένους φυσικούς παραδείσους που θα έχουν απομείνει στη γη και θα γλεντάει εις υγείαν των κορόιδων. Αν αυτό σας ικανοποιεί συνεχίστε να είστε οι δούλοι που ήδη είστε, αν πάλι όχι καιρός να δείτε τι θα κάνετε για να ανατραπεί επιτέλους αυτό το απαίσιο σκηνικό.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 16/12/2011στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com