ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Ο επαναστατικός τουρισμός αποτελεί ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο ειδικά στους μαθητικούς και φοιτητικούς κύκλους. Αναφέρομαι σε άτομα που δε γνωρίζουν τίποτα για την ιστορία του αναρχικού κινήματος ούτε και ενδιαφέρονται να μάθουν, έχουν πλήρη ιδεολογική σύγχυση και νομίζουν ότι επανάσταση είναι απλώς το να βρίζεις τους μπάτσους και να πετάς καμιά μολότοφ.  

Τα παραπάνω άτομα συχνά υιοθετούν ένα punk ή metal look και κυκλοφορούν με μπλούζες οι οποίες φέρουν στάμπα το σύμβολο της αναρχίας ώστε να προκαλούν τον απλό κόσμο που έχει την εντύπωση ότι αυτός είναι ο ενδυματολογικός κώδικας όλων των αναρχικών και γενικότερα των επαναστατών.

Πέρα απ' αυτό όμως δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση γιατί δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι πρώτον τι θέλουν και δεύτερον ποια στρατηγική να ακολουθήσουν για να το πετύχουν. 

Όλοι αυτοί ψάχνουν απλώς ένα πεδίο εκτόνωσης της οργής τους και κάτι που θα τους προσφέρει έντονες συγκινήσεις. Με την ίδια ευκολία που έρχονται σήμερα σε πορείες αναρχικών θα πάνε αύριο σε πορείες της Χρυσής Αυγής αν τους φανεί ενδιαφέρον το να ξυλοκοπούν και να μαχαιρώνουν μετανάστες.

Η νοοτροπία της δράσης για τη δράση χωρίς να υπάρχει θεωρητικό υπόβαθρο μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνους δρόμους. ( Γνωρίζω αρκετές περιπτώσεις νεαρών που έγιναν μπάτσοι ή μισθοφόροι μόνο και μόνο επειδή ήθελαν μια δουλειά με δράση αντί για μια συνηθισμένη και σκυλοβαρετή δουλειά γραφείου.)

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι παραπάνω μετά από λίγα χρόνια βάζουν την ουρά στα σκέλια και αποσύρονται ενώ όταν αναφέρονται στο παρελθόν τους μιλάνε για παιδιάστικες τρέλες. Κάτι τέτοια είναι που δίνουν αφορμή για σοφίες του τύπου:

« Ο άνθρωπος ξεκινάει με σκοπό να αλλάξει τον κόσμο αλλά καταλήγει να αλλάζει μόνο τα κανάλια στην τηλεόραση. » Ιδιαίτερα καυστικό σχόλιο αλλά σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.

Πέρα απ' τον τύπο του επαναστάτη για την καύλα του υπάρχουν και αυτοί που απογοητεύονται με την πρώτη δυσκολία και τα παρατάνε θεωρώντας την κοινωνική επανάσταση αδύνατη και την αναρχία ουτοπία. Στη συνέχεια γίνονται ένα με το κοπάδι και περνούν το υπόλοιπο της ζωής τους συμβιβασμένοι.

Όλοι οι παραπάνω πρώην επαναστάτες δυσφημίζουν το αναρχικό κίνημα και θεωρούν μαλάκες όσους παραμένουν πιστοί στις ιδέες τους και αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο. 

Το χειρότερο όμως είναι ότι επηρεάζουν και τον υπόλοιπο κόσμο

και τον αποτρέπουν απ' το να γνωρίσει σε βάθος τον αναρχισμό και τα διάφορα ρεύματά του. 

Όταν κάποιος που είναι εκτός κινήματος περιτριγυρίζεται από κάθε λογής μετανοημένους πρώην επαναστάτες τότε είναι είναι φυσικό κι επόμενο να σκεφτεί ως εξής : « Αφού ο τάδε που ήταν αναρχικός το μετάνιωσε και ντρέπεται για το παρελθόν του γιατί εγώ να ασχοληθώ με την αναρχία; Αν όντως ήταν κάτι καλό και άξιζε κανένας δε θα μετάνιωνε γι' αυτό. »

Η ζημιά που προκαλούν στο κίνημα οι διάφοροι περαστικοί είναι τεράστια και έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες. Ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά όταν κυκλοφορεί ένας μεγάλος αριθμός ψευτοεπαναστατών ανάμεσα μας; 

Θα πρέπει να δώσουμε στο όλο θέμα τη σημασία που του αρμόζει αν δε θέλουμε να βρισκόμαστε συνέχεια αντιμέτωποι με δυσάρεστες εκπλήξεις.