ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Κάθε χρονιά την περίοδο των διακοπών του Πάσχα μπορεί κανείς να γίνει μάρτυρας στο θλιβερό γεγονός της πώλησης νεογέννητων ζώων στα παζάρια. 

Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και τα ζώα που διακινούνται είναι κατά κύριο λόγο κουνελάκια, μικρά κοτόπουλα ή πάπιες. 

Το χειρότερο της όλης υπόθεσης είναι ότι τα παραπάνω κατοικίδια προορίζονται αποκλειστικά για να αποτελέσουν έμψυχα παιχνίδια στα χέρια μικρών παιδιών. 

Όλοι-ες τα αγοράζουν για να τα πάνε ως δώρο είτε στα δικά τους παιδιά είτε σε εγγόνια τους, ανίψια και βαφτιστήρια νομίζοντας ότι έτσι θα τα κάνουν να ενθουσιαστούν. 

Συχνά βέβαια υπάρχει όντως ενθουσιασμός αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να έχουν τα ζωάκια μια καλή τύχη. 

Σχεδόν πάντα έχουν φρικτό τέλος από τις πρώτες κιόλας μέρες ή ώρες μετά την αγορά τους (είχα δει ένα τέτοιο περιστατικό όταν δυο μικρά παιδιά πιάστηκαν στα χέρια για το ποιος θα κρατάει αγκαλιά ένα παπάκι με αποτέλεσμα να το στραγγαλίσουν καθώς το έπιασαν και το τράβηξαν απ' το λαιμό).  

Σε περίπτωση που δε βρουν το θάνατο λόγω της κακομεταχείρισης, κινδυνεύουν εξαιτίας της άγνοιας των ιδιοκτητών τους.

Τα νεαρά ζώα χρειάζονται ειδική φροντίδα και διατροφή για να μπορέσουν να επιβιώσουν και το να βρεθούν στο σπίτι του κάθε άσχετου που αδυνατεί να τους τα παρέχει δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να τους συμβεί.

Πολύ συχνά τα άτυχα κατοικίδια είναι ήδη άρρωστα πριν την πώλησή τους και οι εκτροφείς τους τα ντοπάρουν για να μοιάζουν υγιή στην αγορά έστω και για λίγες ώρες προκειμένου να τα πουλήσουν. Ειδικά οι ορνιθοτρόφοι βρίσκουν ευκαιρία να ξεφορτωθούν στο παζάρι όλα τα προβληματικά κοτοπουλάκια που δεν έχουν πιθανότητες επιβίωσης και τα οποία θα τους ζημιώσουν αν πεθάνουν απούλητα στο εκτροφείο.  

Είναι φως φανάρι ότι τα πάντα γίνονται για το κέρδος. Απ' τη στιγμή που υπάρχει αρκετός κόσμος που υποστηρίζει αυτό το εμπόριο φυσικό κι επόμενο να βρίσκονται διάφοροι επιτήδειοι που καταφεύγουν σε τέτοιες μεθόδους για να βγάλουν χρήμα. 

Σιγά μη νοιαστούν για την τύχη των ζώων τους αφού γεμίσουν με λεφτά τις τσέπες τους. 

Τι και αν τα άτυχα πλάσματα καταλήξουν στα χέρια κακομαθημένων παιδιών που θα τα σκοτώσουν για πλάκα ή θα τα αφήσουν να πεθάνουν από την πείνα όταν τα βαρεθούνε; Είχαν μια σκασίλα! 

Ακόμα πιο εκνευριστική είναι η στάση πολλών γονέων που θεωρούν φυσιολογικό τα παιδιά τους να βασανίζουν τα ζώα ή σπεύδουν να τα δικαιολογήσουν λέγοντας:«Έλα μωρέ, μικρό παιδί είναι, δεν ήξερε. Όταν μεγαλώσει θα μάθει να τα φροντίζει.» ή «Μα πως θα γίνει το παιδί μου υπεύθυνο αν δεν έχει εμπειρίες, αν δεν πειραματιστεί;» 

Φυσικά στο τέλος πάντα την πληρώνουν τα πειραματόζωα τους αλλά οι γονείς δε φαίνεται να βάζουν μυαλό. Την επόμενη χρονιά θα τους αγοράσουν νέο θύμα προκειμένου να τους κάνουν το χατίρι και να γλιτώσουν για λίγο τη γκρίνια τους.  

Η όλη κατάσταση είναι αηδιαστική. Αν θέλουμε να σταματήσει θα πρέπει οι πάντες να καταλάβουν ότι: ΤΑ ΖΩΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΚΑΝΕΝΟΣ!

Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 21/04/2011 στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com