Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019

Μήπως έχει έρθει η ώρα για μια σοβαρή καμπάνια ενάντια στη θρησκεία;

Η κατάσταση έχει πραγματικά ξεφύγει με τη ραγδαία άνοδο της δεξιάς και της ακροδεξιάς παγκοσμίως. Το μέλλον διαγράφεται πιο ζοφερό από ποτέ. 
Στον ελλαδικό χώρο έχουμε μια καθαρή κυριαρχία της δεξιάς αν και με όλα αυτά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια ο κόσμος θα έπρεπε να έχει αγκαλιάσει τις αναρχικές / αντιεξουσιαστικές ιδέες.
Είναι φανερό ότι ο χώρος δεν τραβάει νέο κόσμο. Δεν εμπνέει σχεδόν κανέναν. Γιατί άραγε; Προσωπικά με βάση τις εμπειρίες μου έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι η θρησκεία ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό για το μίσος του περισσότερου κόσμου απέναντι στον αναρχισμό και τους αγωνιστές του α / α χώρου.
Οι σύντροφοι / ισσες που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα αδυνατούν να κατανοήσουν το πόσο μεγάλη επιρροή ασκεί η θρησκεία στην επαρχία. 
Όταν περνάς το χρόνο σου στα Εξάρχεια και στα διάφορα στέκια του χώρου συναναστρεφόμενος – η αποκλειστικά με άτομα που δηλώνουν άθεα ή άθρησκα τότε χάνεις την αίσθηση του τι ισχύει στα υπόλοιπα τμήματα της κοινωνίας. Δε βλέπεις την πλύση εγκεφάλου που υφίσταται ο απλός κόσμος από το παπαδαριό.
Έχω περάσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στην επαρχία και γνωρίζω από πρώτο χέρι τι κατάσταση επικρατεί. Μιλάμε για σαπίλα! Η αξία σου ως άτομο μετριέται με βάση το πόσα χρήματα βγάζεις, τι περιουσία διαθέτεις, πόσο θρήσκος είσαι, αν είσαι παντρεμένος – η και πόσα παιδιά έχεις. Αν δε χωράς στο καλούπι του ευκατάστατου, θρήσκου οικογενειάρχη τότε απλά τη γάμησες!
Αν δε θεωρείσαι άτομο της εκκλησίας οι απόψεις σου και οι ιδέες σου απορρίπτονται χωρίς δεύτερη κουβέντα. 
Όσο καλά και να είναι αυτά που προτείνεις, όσο λογικά και να είναι τα επιχειρήματά σου δεν έχεις καμία τύχη αντιμέτωπος – η με τους θρησκόληπτους.
Για αυτούς ό,τι δεν εγκρίνει η εκκλησία κάνει τζιζ. Από τη στιγμή που οι αναρχικοί – ές δεν είναι θρήσκοι – ες δεν έχουν την παραμικρή απήχηση στο μέσο επαρχιώτη. 
Στα αυτιά αυτών των ατόμων τα λεγόμενα των αναρχικών ακούγονται σαν παραληρήματα δαιμονισμένων γιατί σύμφωνα με τα πιστεύω τους αν δεν είσαι με το θεό τότε είσαι με το σατανά.
Αδυνατούν να καταλάβουν ότι ένας / μια άθεος / η δεν πιστεύει ούτε σε θεϊκές ούτε σε δαιμονικές δυνάμεις. Για αυτούς αν δεν είσαι της εκκλησίας τότε απλά είσαι για τα μπάζα και εσύ ως άτομο και όλα όσα πρεσβεύεις.
Έχω σιχαθεί να ακούω δηλώσεις του τύπου: «Είμαι περήφανος – η δεξιός – ά γιατί η δεξιά είναι του Κυρίου!», «Οι αριστεροί είναι αντίχριστοι. Και όλα τα καλά του κόσμου να μου προσφέρανε ποτέ δε θα τους στήριζα. Δεν κάνω συμφωνία με το διάβολο!» , «Ο γιος μου / η κόρη μου θα παντρευτεί μια καλή κοπέλα / ένα καλό παιδί της εκκλησίας.» , «Φυσικά και ψηφίζω ΝΔ! Με ποιους θα ήμουν; Με τους αντίχριστους και τα φιλαράκια του Κουφοντίνα;» 
Είναι δυνατόν να περιμένει μετά ο αναρχικός χώρος υποστήριξη από κάτι τέτοιους; Αυτοί χαίρονται που είναι δούλοι και που θα παραμείνουν έτσι μέχρι να πεθάνουν!
Το χριστεπώνυμο ποίμνιο μπορεί να στηρίξει τα πιο βρωμερά και τρισάθλια άτομα, τις πιο εμετικές και απάνθρωπες ιδέες με μια μόνο προϋπόθεση: να προέρχονται από το χώρο της εκκλησίας. 
Αυτά που οι αναρχικοί – ές θεωρούν αυτονόητα, για τους ίδιους δεν είναι καθόλου αυτονόητα.
Πας να μιλήσεις για εξάλειψη των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων; Τους βρίσκεις απέναντι σου να λένε ότι ο θεός και μόνο ο θεός κανονίζει ποιος θα είναι πλούσιος και ποιος φτωχός και ότι εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το αλλάξεις αυτό! Για αυτούς δεν υφίσταται εκμετάλλευση και αδικία. Επίσης σου λένε ότι η φτώχεια σε φέρνει πιο κοντά στο θεό και ότι είναι μια δοκιμασία για να φανεί αν αξίζεις μια θέση στον παράδεισο ή όχι.
Πας να μιλήσεις για οργάνωση της κοινωνίας με τρόπο που να επιτρέπει στον καθένα να απολαμβάνει τη ζωή του; Τότε γίνεται ξεκάθαρος ο μαζοχιστικός τρόπος σκέψης τους. Σου απαντούν ότι η ζωή δεν είναι για να τη χαίρεσαι αλλά για να περνάς διάφορες δοκιμασίες. Για εκείνους η ζωή πρέπει να είναι μια κοιλάδα πόνου και δακρύων όπου δοκιμάζεσαι και αν κρατήσεις την πίστη σου μέχρι τέλους μπορείς να ελπίζεις ότι θα ανταμειφτείς στη μετά θάνατον ζωή! Το να χαίρεσαι την επίγεια ζωή σου εδώ και τώρα είναι απλά απαράδεκτο!
Πας να μιλήσεις για καταπολέμηση του ρατσισμού και του εθνικισμού; Τότε θα σου πουν ότι οι ελληνορθόδοξοι είναι οι εκλεκτοί του θεού και όλοι οι υπόλοιποι είναι υπάνθρωποι! Γι' αυτό είναι δικαίωμα τους να φέρονται στους πρόσφυγες / μετανάστες σα να είναι σκουπίδια. Γι' αυτό είναι δικαίωμα τους να τους απελαύνουν / επαναπροωθούν, να τους κλείνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή να τους δολοφονούν. Από που κι ως που θα «μαγαρίζουν» οι αντίχριστοι τα «άγια» χώματα μας;
Πας να μιλήσεις για αντιμιλιταρισμό; Σε αυτή την περίπτωση οι αντιδράσεις τους χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η μια είναι της μοιρολατρίας, η άλλη του φιλοπόλεμου τυχοδιωκτισμού. 
Οι μεν χέζονται πάνω τους μη γίνει πόλεμος και προσεύχονται στο θεό να τους φυλάει από κάτι τέτοιο. Ούτε γι' αστείο όμως δεν υποστηρίζουν τους αντιρρησίες συνείδησης ή τους αρνητές στράτευσης. Οι λόγοι ποικίλουν. Άλλοι φοβούνται μη θεωρηθούν αιρετικοί γιατί η αντίρρηση συνείδησης έχει ταυτιστεί με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι βλέπουν κάθε αντιπολεμικό αγώνα ως μάταιο γιατί θεωρούν πως αν είναι κάτι να γίνει τότε θα γίνει και κανένας δε μπορεί να αλλάξει τη βούληση του Κυρίου. 
Οι δε περιμένουν πως και πως να κάνουν ντου στην Τουρκία να πάρουν την Πόλη γιατί πιστεύουν ότι έχουν το θεό με το μέρος τους και τη νίκη στο τσεπάκι.
Κανένας από τους πιστούς δε θεωρεί το στρατό πρόβλημα παρότι αποτελεί μια δολοφονική μηχανή. Αυτό συμβαίνει γιατί η εκκλησία ευλογεί το στρατό και καθαγιάζει τη στρατιωτική θητεία.
Είναι αδύνατο να είσαι αντιμιλιταριστής και πιστός χριστιανός ορθόδοξος ταυτόχρονα. Όταν οι νεοσύλλεκτοι αναγκάζονται να δώσουν θρησκευτικό όρκο υπακοής στις διαταγές των ανωτέρων τους αυτό σημαίνει ότι κάθε ανυπακοή απέναντι στο στρατό είναι συνάμα και ανυπακοή απέναντι στο θεό.
Όταν υπάρχουν «άγιοι» προστάτες του στρατού πως είναι δυνατόν ένας πιστός να στραφεί στον αντιμιλιταρισμό; Πως μπορεί κάποιος πχ. να μισεί το πολεμικό ναυτικό αλλά να σέβεται και να τιμάει τον «άγιο» Νικόλαο που είναι ο προστάτης του; Πως μπορεί κάποιος να μισεί το στρατό αλλά να σέβεται και να τιμάει την Παναγία που τον προστατεύει; Πολύ απλά δε γίνεται!
Όταν ζητάς από κάποιον να στραφεί ενάντια στο στρατό τότε αυτομάτως του ζητάς να στραφεί ενάντια στη θρησκεία που καθαγιάζει το στρατό. Υπάρχει περίπτωση ένας πιστός να κάνει κάτι τέτοιο; Ποτέ! Στα μάτια του θα είσαι ένας αντίχριστος και θα σε σιχαίνεται όσο τίποτα άλλο.
Οι αναρχικές ιδέες δεν έχουν καμία ελπίδα να ριζώσουν αν δεν απαλλαγούμε πρώτα απ' τη θρησκευτική πανούκλα. 
Οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με το δηλητήριο της θρησκείας από πολύ μικρή ηλικία και όταν πια ενηλικιωθούν οι απόψεις τους έχουν παγιωθεί σε τέτοιο βαθμό που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναθεωρήσουν.
Είναι καιρός να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό το θέμα ως κίνημα. Είναι απολύτως αναγκαίο να οργανώσουμε μια σοβαρή και με διάρκεια καμπάνια ενάντια στη θρησκεία. 
Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε τους ρασοφόρους να αποβλακώνουν και να φανατίζουν τη νέα γενιά; Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε τους θρησκόληπτους ηλίθιους να κάνουν τα παιδιά σαν τα μούτρα τους και να καταστρέφουν κάθε ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή σε μια ανθρώπινη κοινωνία;
Η θρησκευτική ανοησία πρέπει να τσακίζεται με το που εμφανίζεται προτού ριζώσει και αρχίσει να δίνει καρπούς. Όπου γίνεται θρησκευτική κατήχηση πρέπει να ακούγεται και ο αντίλογος μας. 
Από που κι ως που εμείς πρέπει να σωπαίνουμε μπροστά στα ψεύδη και τον παραλογισμό της θρησκείας; 
Όταν το μόνο που ακούγεται είναι ο μονόλογος των εξουσιαστών και των ρασοφόρων υπηρετών τους τότε είναι φυσικό κι επόμενο ο κόσμος να πιστεύει και να θεωρεί φυσιολογικά τα πιο παράλογα πράγματα. 
Πολύ καιρό τούς αφήσαμε το πεδίο ελεύθερο να αλωνίζουν και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα!
Θυμίζει σε τίποτα η τωρινή κατάσταση της κοινωνίας και της νεολαίας ειδικότερα τη μεγαλειώδη εξέγερση που ακολούθησε τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου; Αντί να κάνουμε ένα βήμα μπροστά έχουμε κάνει πολλά βήματα προς τα πίσω!
Μόνο αν φυτέψουμε το σπόρο της αμφισβήτησης στα παιδιά μπορούμε να ελπίζουμε σε μια γενιά ενηλίκων με κριτική σκέψη που θα στείλει το υπάρχον σύστημα στα τσακίδια!

1 σχόλιο:

  1. Γειά!
    Η θρησκεία σαν θρησκεία δεν έφερε ποτέ κανένα κακό αποτέλεσμα,ο Ιησούς είτε τον πάρεις σαν ιστορική προσωπικότητα ανθρώπου είτε θεανθρώπου το μόνο που δίδαξε ήταν το να αγαπάς τον δίπλα σου,σαφώς και δεν χρειαζόμαστε έναν μουσάτο κύριο να μας διδάξει κοινούς κανόνες ηθικής,το να σκοτώνεις και να κλέβεις είναι κακό και είναι ήδη αποδεκτό απο την κοινωνία σαν κανόνας ηθικής.
    Απλώς πιστεύω πως βοήθησε αρκετά στο αμόρφωτο λαό.
    Τώρα περί εκκλησίας και τα γνωστά,μαζί σου.
    ΥΓ: Για να μην παρεξηγηθώ,οχι δεν ανήκω σε κάποια οργανωμένη θρησκεία =P .

    ΑπάντησηΔιαγραφή