A lesson in nationalism!

Have you ever wondered how and why nationalist ideas are so easily spread?
School is responsible to a great extent as it will be seen from the following story. This incident took place many years ago at a primary school in a provincial town.
A sixth grade teacher brought with him in a history lesson some pictures a friend of his had taken during a trip to Constantinople. Most of them depicted Hagia Sophia.
So without wasting time, the teacher started passing them from desk to desk, and after all the pupils had seen the pictures he burst into a nationalist - fascist rant.
The cause was a pupil's question who wondered why the teacher had not joined his friend in his trip so as to admire the monuments of Constantinople from close.
Then the teacher replied to him: "I would really like to visit Constantinople but I can't stand it. The mere thought that this place belonged to us in the past and now it belongs to others drives me crazy. Why should I go there? To see what? Some dirty-Turks desecrating the greatest monument of Christianity?
These people – forgive me for calling them people, only the god could turn them into human beings cause they are animals, just a bunch of dirty dogs – desecrate Hagia Sophia just by walking and breathing next to it.
Had I been there, I would have gone crazy. I would not have been able to hold myself and I would have strangled every person in my sight. Because that's what they deserve! They are the most disgusting people in the whole world. All the other people have offered something to humanity but what about the Turks? What should we admire Turks for? For their barbarity and their lack of education?
The rebels that fought for Greek independence in 1821 knew better when they used the slogan "No Turk should remain in the Peloponnese. No Turk should remain in the whole world."
They were absolutely right. As long as Turks exist, we will never be at peace. They will never be satisfied unless they reconquer us. And what are we doing? We are making fools of ourselves and think that all problems will be solved through dialogue and diplomacy. Bullshit!
What we need is an army to secure our borders because our country has become a place where everybody can come without any control.
Should the dirty-Turks invade us some time we would not even notice it. The whole area of Thrace if full of Muslims and Greek people have become an endangered species.
Who's gonna stop an impending invasion? These traitors? Why do we tolerate these people in our country? We should have stricter laws saying: "Come here sir, you don't believe in Jesus Christ? You don't speak Greek? Then you have no business here! Hit the road! Greece belongs to the Greeks!".
But no, we don't want to be called racists, so we prefer being civilized assholes instead, supposedly European citizens! If one dares to speak about these things in a forthright manner everybody will attack him like a pack of hyenas ready to devour him. Nowadays one is afraid of saying ''I am a patriot''! The mob comes out screaming "He is a fascist!". That's crazy!
How can we make a progress as a country under these circumstances? Damn the disgraced politicians that rule us! All of them have been bought off. They are puppets in the hands of the Americans!
If we had a competent leader, we could become a superpower as we have been in the past. We would have Constantinople as the capital city of the Greek state. But no matter how long it takes, we will achieve this at some point in the future. Sooner or later, this land will be ours again. God is by our side! And then we will put an end to the nightmare of Turkey once and for all. The best defense is the attack. Alexander the Great became so great because instead of waiting to be attacked by the Persians he attacked them first and destroyed them. This is what we should do.''
At that point, a pupil interrupted him asking: "But how is it possible to attack Turkey, sir? There is just a few of us! They will completely destroy us!''
Then the teacher replied to him as this: "My son, us the Greek people we have great potential as long as we believe in our nation. Greeks do not fight only with weapons but also with their soul that's why they are invincible.
When the Greek revolution began in 1821, no foreigner believed that a handful of people would defeat the all-powerful Ottoman Empire, but this finally happened! Of course, proper preparation is also needed. We can't take action while being unprepared.
At this point I would like to say a few words to the girls. You know how important it is for us to have a large population. The future of our homeland depends on you because we have become a country that consists mainly of old people. If each of you has two children, you will do no service to the country because this doesn't increase the population. Real patriotic women have 3,4,5 kids, as many as they can. Personally, I am the father of multiple kids.
You have to be careful. Don't let feminist crap lead you astray. There is nothing more sacred than homeland and motherhood. All these women who hate the institution of marriage and family are traitors. They want to divide us and wipe our race out.
Our enemies fill with pleasure when they see our numbers decreasing because they will be able to do to us whatever they want. And what about us? Are we going to do them this favor?
As far as it concerns all these disgraced anarchists, what can I say? They go and burn the flag of our country to show off. Nothing is sacred to them. So much blood has been spilt to liberate our country and these ignorant of history people reject our nation's struggles as trash.
If Kolokotronis had known that we would end up like this, he would have never taken the trouble to free our land. Some guys out there need a sound thrashing! Don't these hooligans have families to control them? If I ever learned that my son was involved in such vandalisms, I would either call the police to arrest him or I would get my shotgun to solve this problem once and for all. I would rather have a dead son than a hooligan living in my house!
I forgot to tell you that there is also a new trend. Some guys refuse to join the army! Who would believe it?
One flees the country moving abroad - supposedly for studies - and forgets to return back, the other bribes the recruiters in order to be exempt from military service or even get his army discharge papers without serving at all while others refuse to serve because of conscientious objection. The world is heading for disaster!
Justice should be really strict in these cases and punish such people severely, because if others follow their example then we are lost! Who's going to serve in the army then? Nobody!
They say that they fight for peace, but they can't convince me. It seems to me they are just lazy and cowards and nothing more. Surely they must be some of those mama's boys that expect their mothers to cook their meals and wash their pants. If they joined the army, they would get homesick from the very start, they would suffer withdrawal syndrome away from their home and mom!"
At this point the nationalistic - fascist monologue of this particular teacher ended after enough poison had been spilt in the souls of children at a tender age. Children who were just starting to form their views concerning the society they lived in. The proverb "like teacher, like student" comes true especially if there is no possibility of a different view to be heard, something that is common in the closed microcosm of provincial areas. Under these circumstances, how can one avoid becoming a fascist?

The text was first published on 11/04/2011 at http://eleftheria111.wordpress.com

Φυλακές στην Καλαμάτα; Μπα, δε θα πάρω!

Τους τελευταίους μήνες έχει φουντώσει για τα καλά η συζήτηση σχετικά με το που θα ανεγερθούν φυλακές για το νομό Μεσσηνίας. Τα πρωτεία διεκδικεί ο δήμος της Καλαμάτας καθώς εκεί βρίσκεται το Εφετείο. 

Οι τοπικοί άρχοντες έχουν φαγωθεί να πείσουν το Υπουργείο δικαιοσύνης να εγκρίνει την ανέγερση των φυλακών και γίνεται της τρελής με επιτροπές και παραεπιτροπές κάθε τρεις και λίγο. 

Όλοι οι δήμαρχοι και οι βουλευτές του νομού φιλοδοξούν να έχουν το σωφρονιστικό κατάστημα στη δική τους περιοχή και χρησιμοποιούν τα πιο βλακώδη επιχειρήματα για να αποσπάσουν τη συναίνεση των κατοίκων. 

Επειδή υπάρχει περίπτωση να κλείσει το στρατόπεδο στον Ταΰγετο, οι πολιτικοί και τα τσιράκια τους απειλούν τον κόσμο ότι αυτό θα υποβαθμίσει το δήμο τους και ότι μόνη λύση είναι να δεχτούν τις φυλακές στην πόλη τους. 

Έχουν μάλιστα το θράσος να υπόσχονται οικονομική ανάπτυξη και λύση στο πρόβλημα της ανεργίας μέσω της λειτουργίας των φυλακών!

Δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί αφελείς που πείθονται για τη χρησιμότητα ενός τέτοιου έργου καθώς η εγκληματικότητα στη περιοχή έχει ξεφύγει εντελώς με διαρρήξεις σπιτιών, εξοχικών και κλοπή γεωργικού εξοπλισμού και η μοναδική τους ανησυχία είναι το πόσο ασφαλές θα είναι το κολαστήριο καθώς τρέμουν στην ιδέα της απόδρασης κρατουμένων απ' αυτό. 

Κάποιοι έχουν αρχίσει να ξερογλείφονται από τώρα κιόλας σκεπτόμενοι ότι θα ανοίξουν έστω και για λίγο οι δουλειές στον βαριά χτυπημένο απ' την κρίση οικοδομικό κλάδο. 

Σίγουρα θα χρειαστούν αρκετά χέρια για την κατασκευή των φυλακών και θα υπάρξουν πολλά μεροκάματα αλλά μετά τι;

Το σωφρονιστικό κατάστημα μάλλον θα στεγάσει τους άνεργους πλέον οικοδόμους, κατασκευαστές του όταν αυτοί θα στραφούν ενάντια στο κράτος κατηγορώντας το για την κατάντια τους! 

Είναι σωστός κανιβαλισμός να χαίρεται κανείς που θα βγάλει χρήματα από ένα έργο που θα προκαλέσει τόση δυστυχία και πόνο σε όσους έχουν την ατυχία να μείνουν εκεί έγκλειστοι. 

Όσο για τα νεαρά τσογλάνια που ευελπιστούν σε μια θέση δεσμοφύλακα τι να πει κανείς; Τίποτα καλό δε μπορεί να προέλθει από μια νεολαία με τέτοια όνειρα. Σκέτη θλίψη προκαλεί το θέαμα παραφουσκωμένων απ' τα αναβολικά στο γυμναστήριο μαντράχαλων οι οποίοι έχοντας ισχυρό μέσον ή επειδή προέρχονται από πολύτεκνες οικογένειες πιστεύουν ότι έχουν στο τσεπάκι τους το διορισμό τους ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι. 
Τα μόνα θέματα που μονοπωλούν τη συζήτηση σχετικά με την κατασκευή των φυλακών είναι η ασφάλεια τους και οι θέσεις εργασίας που μπορούν να προκύψουν χάρη σ' αυτές. Πράγματα που αφορούν αποκλειστικά το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Τα πραγματικά ουσιώδη όμως ερωτήματα που θα έπρεπε να απασχολούν κάθε κάτοικο της περιοχής θάβονται και μια ένοχη σιωπή επικρατεί. 

Πρέπει κανείς να αναρωτηθεί επιτέλους «ποιοι είναι αυτοί που θα καταλήξουν στη φυλακή και για ποιο λόγο;» και εν τέλει «γιατί υπάρχουν φυλακές και ποιανών τα συμφέροντα εξυπηρετούν;» 

Δε νομίζω να υπάρχει άτομο που πιστεύει σοβαρά ότι κρατούμενοι θα είναι οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος που ευθύνονται για τη φτώχεια και την τωρινή εξαθλίωση του πληθυσμού. Κάθε άλλο. 

Οι τρόφιμοι θα προέλθουν όπως πάντα απ' τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα όπου ανθεί η μικροεγκληματικότητα.

Όσοι δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα με μια κανονική – νόμιμη δουλειά (την οποία φυσικά για να κρατήσουν θα πρέπει να γίνουν χαλάκι να τους πατούν τα αφεντικά τους και να δέχονται τους πλέον εξευτελιστικούς όρους εργασίας) αργά ή γρήγορα θα βρεθούν στο στόχαστρο της αστυνομίας για τον άλφα ή βήτα λόγο. 

Άλλωστε ένα τεράστιο πλήθος πράξεων είναι ποινικά κολάσιμο και είναι πρακτικά αδύνατο να ζήσει κανείς χωρίς να παραβεί κανένα νόμο. 

Είναι πραγματικά αμέτρητες οι περιπτώσεις που το κράτος και οι αστυνομίες του κάνουν το βίο αβίωτο για τους μη προνομιούχους. 

Οποιοσδήποτε μπορεί να μπλέξει άσχημα ανά πάσα στιγμή και να κινδυνέψει ακόμα και με φυλάκιση για τους πιο γελοίους λόγους. 

Ειδικά στα μικρά χωριά επεμβαίνει συνεχώς η αστυνομία έπειτα από καταγγελίες που αφορούν πράγματα όπως επισκευές στεγών, σοβάτισμα και χτίσιμο φραχτών, αποθηκών, στάβλων χωρίς τη σχετική άδεια της πολεοδομίας. 

Ακόμα κι αν κάποιος δεν απασχολεί εργάτες και κάνει κάτι απ' τα παραπάνω με τις δικές του δυνάμεις δεν πρόκειται να γλιτώσει την καμπάνα. 

Συν τοις άλλοις τα πρόστιμα πέφτουν βροχή αν κάποιος εμπορεύεται μόνος του το κρέας των ζώων του αντί να το προμηθεύσει στα χασάπικα που το αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές για να το

πουλήσουν μετά πανάκριβα. 

Όσοι πουλάνε αυγά, κοτόπουλα, αρνιά, κηπευτικά κτλ για να έχουν ένα παραπάνω εισόδημα κινδυνεύουν να βρουν το μπελά τους αν κάποιος τους αντιπαθεί και κάνει καταγγελία στην αστυνομία. Είναι απλά θέμα χρόνου να συμβεί κάτι τέτοιο. 

Έτσι πολλοί αγρότες – κτηνοτρόφοι καταλήγουν χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και με την απειλή της φυλάκισης να κρέμεται πάνω απ' τα κεφάλια τους.

Το κακό έχει παραγίνει. Σχεδόν τα πάντα είναι παράνομα, όταν φυσικά προέρχονται από μέλη των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Είναι θαύμα το ότι προς το παρόν δεν έχουν επιβάλει πρόστιμο επειδή αναπνέουμε. 

Ακόμα και το να είσαι θύμα αποτελεί έγκλημα για τους κρατούντες και τα πιστά σκυλιά τους. Όποιος βρεθεί να μένει στο δρόμο έπειτα από έξωση που του έγινε, βαπτίζεται αυτομάτως αλήτης και μπορεί να συλληφθεί. 

Όποιος δεν έχει να φάει και ψάχνει τους κάδους σκουπιδιών έχει την αντιμετώπιση σκουπιδιού από τους ένστολους καθώς με τη φτώχεια του χαλάει τη βιτρίνα της και καλά πολιτισμένης, εύπορης κοινωνίας μας. 

Όποιος πάλι ζητιανεύει γιατί δεν επιθυμεί να βλάψει τους συνανθρώπους του κλέβοντας / ληστεύοντας τους, διαπράττει έγκλημα σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν και είναι στο χέρι των μπάτσων το αν θα τον αγνοήσουν ή θα τον συλλάβουν.
Μ' αυτά και μ' αυτά, οι φυλακές μπορούν να γεμίσουν στο άψε σβήσε αν έρθουν εντολές απ' τους κυβερνώντες να εφαρμόζεται ο νόμος κατά γράμμα και η στάση των δικαστηρίων να είναι πιο σκληρή προς τους μικροπαραβάτες. 

Όσοι έχουν την εντύπωση ότι η δημιουργία νέων φυλακών θα βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης κάνουν μεγάλο λάθος. 

Ένα τέτοιο έργο σε περίοδο κρίσης δε στοχεύει σε καμία περίπτωση στο να αποσυμφορηθούν οι υπάρχουσες φυλακές με το να μοιραστεί ο πληθυσμός τους σε άλλες μικρότερες. 

Ο λόγος για τον οποίο θα κατασκευαστούν θα είναι για να γεμίσουν με όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα που είναι ανίκανα να εξυπηρετήσουν τα τωρινά σχέδια των εξουσιαστών και περισσεύουν απ' την κοινωνία της υποταγής. 

Έτσι οι κρατούντες θα ξεφορτωθούν τον άχρηστο για τους ίδιους πληθυσμό ενώ θα περάσουν στον υπόλοιπο κόσμο το μήνυμα ότι «υπάρχουν και χειρότερα, θα μπορούσατε να είστε εσείς στη θέση αυτών πίσω απ' τα σίδερα γι' αυτό μην παραπονιέστε ότι δεν περνάτε καλά».

Βέβαια ο μέσος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται ότι η φυλάκιση είναι κάτι που τον αφορά πολύ περισσότερο απ' ότι φαντάζεται. 

Πολλοί λένε «Εγώ δε θα πάω ποτέ στη φυλακή, δεν είμαι ούτε κλέφτης ούτε ληστής. Αυτοί που είναι καλά να πάθουν. Άστους να ψηθούν εκεί μέσα για να βάλουν μυαλό.» 

Τώρα το πόσο βελτιώνεται η συμπεριφορά σε συνθήκες εγκλεισμού δε θέλει και πολλή ανάλυση. Το μεγαλύτερο ποσοστό κρατουμένων μετά την αποφυλάκιση συνεχίζει σταθερά τις εγκληματικές του δραστηριότητες και καταλήγει στη φυλακή ξανά και ξανά. 

Για όποιον φοιτήσει στο σχολείο του εγκλήματος δεν υπάρχει επιστροφή. Κάποιος που φυλακίστηκε για μικροκλοπές ή χρήση ναρκωτικών την πρώτη φορά μπορεί να φυλακιστεί τη δεύτερη για δολοφονία.  

Όσοι νομίζουν ότι με τις φυλακές προστατεύεται η κοινωνία από τα διάφορα κακοποιά στοιχεία καλά θα κάνουν να το σκεφτούν καλύτερα. 

Αν η ποινή του εγκλεισμού έφερνε αποτέλεσμα, η εγκληματικότητα θα είχε εξαφανιστεί εδώ και αιώνες. Τα διάφορα κολαστήρια δε μπορούν να χτυπήσουν τη ρίζα του κακού που είναι η ίδια η ύπαρξη της εξουσίας γι' αυτό ασχολούνται μόνο με τα συμπτώματα.
Το να επιτίθεται κανείς στους εγκληματίες αντί στις συνθήκες που τους δημιουργούν μοιάζει με τις αποτυχημένες, βλακώδεις μεθόδους αντιμετώπισης του καρκίνου όπου προσπαθούν να καταστρέψουν κάθε νέο όγκο που ξεφυτρώνει σε ένα σώμα ερείπιο αντί να δουν τι τους προκαλεί και να λυθεί οριστικά το πρόβλημα.

Πολλά άτομα είναι τόσο στενόμυαλα που όχι μόνο δεν τα ενοχλεί η ύπαρξη των φυλακών αλλά επιθυμούν ακόμα πιο αυστηρές ποινές απ' τη στέρηση της ελευθερίας.

Συζητούσαν κάποιοι στις καφετέριες και έλεγαν:« Φυσικά και πρέπει να υπάρχουν φυλακές αλλά το θεωρώ μαλακία να πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες για να τρώνε και να κοιμούνται τα παλιορετάλια οι κρατούμενοι. Τι σκατά ποινή είναι αυτή να κάθεσαι και να μη δουλεύεις; Όλος ο κόσμος αυτό θα 'θελε! Γιατί δηλαδή να μην υπάρχουν καταναγκαστικά έργα; Άμα τους βάζαν όλους αυτούς τους κοπρίτες να δουλεύουν στα ορυχεία και τα χωράφια δε θα είχαμε ανάγκη τους μετανάστες και θα εξοικονομούσε και χρήματα το κράτος.» 

Έχω πετύχει πάρα πολλούς ανθρώπους να συμμερίζονται επικίνδυνες απόψεις σαν την παραπάνω. Σίγουρα η άρχουσα τάξη θα είναι πανευτυχής γι' αυτό και μπορεί να μείνει ήσυχη όσο οι υπήκοοι της θα σκέφτονται με τέτοιο τρόπο. 

Όσοι υποστηρίζουν την επιβολή των καταναγκαστικών έργων έχουν σκεφτεί σοβαρά τι επιπτώσεις θα είχε αυτό στη ζωή τους; 

Το κράτος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κατάδικους που θα δουλεύουν δωρεάν για να καλύψει θέσεις του δημοσίου τομέα όπου τώρα απασχολούνται συμβασιούχοι.

Για φανταστείτε όλοι εσείς που περιμένετε να σας προσλάβουν για καθαριστές και κηπουρούς στο δήμο να μαθαίνατε ότι τελικά δε θα βγει προκήρυξη γιατί οι θέσεις σας μοιράστηκαν σε κρατούμενους ώστε το κράτος να εξοικονομήσει τα χρήματα που θα πλήρωνε στους συμβασιούχους. Δε θα το βρίσκατε υπέροχο; Φανταστείτε ακόμα να δοθεί το ελεύθερο για ίδρυση ιδιωτικών φυλακών. Εκεί να δείτε τι έχει να γίνει! 

Κάθε επιχειρηματίας που θα έχει επενδύσει στην κατασκευή των σύγχρονων αυτών στρατοπέδων συγκέντρωσης θα μπορεί να βγάλει κέρδος εκμεταλλευόμενος την εργασία των φυλακισμένων. Κάτι τέτοιο θα ήταν το όνειρο κάθε αφεντικού που επιθυμεί άμισθους εργάτες με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ, πράγμα το οποίο μπορεί να γίνει άνετα στη φυλακή. Ποιος κατάδικος δε θα δουλέψει αν του υποσχεθούν μείωση της ποινής του ανάλογα με την παραγωγικότητά του; Σκεφτείτε το λίγο.

Αν κράτος και αφεντικά μπορούν να έχουν όσους δωρεάν εργάτες θέλουν δε θα κάνουν τη βλακεία να συνεχίσουν να παίρνουν μισθωτούς. Αν για παράδειγμα σε ένα έργο χρειάζονται 1.000 άντρες, οι εξουσιαστές απλούστατα θα διατάξουν την αστυνομία να συλλάβει τον παραπάνω αριθμό ατόμων και στο δικαστήριο να τους δοθεί η επιλογή ανάμεσα σε πρόστιμο και φυλάκιση ή κοινωφελή εργασία. 

Επειδή πλέον είναι λίγο απίθανο να έχει κάποιος τα χρήματα να πληρώνει τα υπέρογκα πρόστιμα που επιβάλλονται και όλοι προσπαθούν να αποφύγουν τη φυλακή ο μόνος δρόμος θα είναι να δεχτούν την προτεινόμενη θέση εργασίας για όσο διάστημα τους πουν.

Φανταστείτε να σας κόψουν πρόστιμο για παράνομο παρκάρισμα ή επειδή δε φορούσατε ζώνη ασφαλείας και να μην έχετε να το πληρώσετε. Κι ο μόνος τρόπος για να ξεμπλέξετε να είναι η παροχή δωρεάν εργασίας στο κράτος ή και σε ιδιώτες.

Θα σας άρεσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Δε νομίζω!

Σε περίπτωση επιβολής ποινών όπως τα καταναγκαστικά έργα ή της σύγχρονης εκδοχής τους κάτω απ' την ονομασία κοινωφελής εργασία, το αποτέλεσμα θα είναι μακροπρόθεσμα η δημιουργία μιας κοινωνίας δούλων όπου θα καλπάζει η ανεργία και το τεράστιο πλήθος ανθρώπων που θα καταφεύγει στην παρανομία για να επιβιώσει θα συλλαμβάνεται όποτε κάνει κέφι στους κρατούντες για να αποτελέσει το δωρεάν εργατικό δυναμικό τους. Μια τέτοια ζωή σε μια τέτοια κοινωνία μήπως ονειρεύεστε;

Αν δε θέλετε να γίνει πραγματικότητα το παραπάνω σενάριο αντισταθείτε όσο έχετε καιρό. Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας πιάνει κορόιδα δίνοντας υποσχέσεις για ασφάλεια και ανάπτυξη μέσω της δημιουργίας κι άλλων φυλακών. Στην τελική οι φυλακές για εσάς τους ίδιους προορίζονται. Μη σκάβετε λοιπόν το λάκκο σας. Και θυμηθείτε:«Όσο υπάρχει κι ένας άνθρωπος φυλακισμένος, κανείς δεν είναι ελεύθερος!».

ΚΑΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ!

Το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 18/08/2011 στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com

 

Συνδικαλισμός ή αναρχία;

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολλή συζήτηση σχετικά με το ρόλο του συνδικαλισμού στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε. 

Για πολλούς ο αγώνας για τη διατήρηση των παλαιότερων κατακτήσεων του εργατικού κινήματος είναι κάτι εξωφρενικό ειδικά τώρα που η ανεργία καλπάζει και χιλιάδες άνθρωποι χάνουν κάθε μέρα τις δουλειές τους. 
Η απόγνωση και η ανέχεια οδηγούν τους περισσότερους στο να σκέπτονται:«δουλειά να 'ναι κι ο,τι να 'ναι».

Όποιος είναι καταχρεωμένος στις τράπεζες και έχει πίσω μια οικογένεια να συντηρήσει δεν έχει και πολλά περιθώρια έτσι ο μόνος δρόμος που του απομένει είναι η υποταγή στις ορέξεις των αφεντικών. 

Όταν τρέχουν οι ανάγκες ποιος έχει το χρόνο και τη διάθεση να καταστρώσει επαναστατικά σχέδια και να πειραματιστεί με ενέργειες για την ανατροπή της υπάρχουσας κοινωνικής κατάστασης; 

Ο καθένας κλείνεται στο καβούκι του, υπομένει μόνος του τη δυστυχία του και απλά ελπίζει σε ένα θαύμα που θα τον βγάλει από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. 

Δυστυχώς, αλλά έτσι είναι στις περισσότερες περιπτώσεις. Όταν γύρω βασιλεύει η ηττοπάθεια και η αντίληψη ότι τίποτα δεν αλλάζει πως μπορείς να περιμένεις ότι θα αναπτυχθεί ένα ισχυρό κίνημα που θα σαρώσει τα πάντα και θα ανοίξει νέους δρόμους;

Απ' την άλλη υπάρχουν αρκετοί (κυρίως στο χώρο της αριστεράς) που θεωρούν ότι η τωρινή κατάντια είναι αποτέλεσμα της μακροχρόνιας αδράνειας του εργατικού κινήματος. 
Όταν τη δεκαετία του 90 είχε απαξιωθεί εντελώς ο συνδικαλισμός δεν άργησε να ξεκινήσει η κατρακύλα που μας πήγε πολλά χρόνια πίσω. 

Καθώς όμως είχε προηγηθεί η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ο κόσμος έπαψε να πιστεύει στους εργατικούς παραδείσους που του υπόσχονταν παλιότερα και πλέον δεν είχε όραμα για μια καλύτερη ζωή.  

Αν τις προηγούμενες δεκαετίες το δίλημμα ήταν: καπιταλισμός ή σοσιαλισμός αυτό άλλαξε δραματικά με τον καπιταλισμό να αποτελεί μονόδρομο.

Όσοι επέμεναν να πιστεύουν ότι η Κούβα ήταν το τελευταίο σοσιαλιστικό προπύργιο και ένα δείγμα της ιδανικής κοινωνίας, κατάλληλο προς μίμηση απ' όλους σίγουρα θα πάγωσαν στο άκουσμα των νέων μέτρων που ανακοινώθηκαν για τον εκσυγχρονισμό της χώρας δια στόματος μάλιστα του ιστορικού ηγέτη Φιντέλ Κάστρο.  

Τώρα πια δε μένει καμιά αμφιβολία ότι η πορεία της Κούβας θα είναι η ίδια με αυτή ενός οποιουδήποτε καπιταλιστικού κράτους. 

Πλανάται λοιπόν το ερώτημα «και τώρα τι;». Δεν υπάρχει πια κανένα πρότυπο που να μπορεί να εμπνεύσει το εργατικό κίνημα.

Παρόλα αυτά κάποιοι προτείνουν αγώνες για καλύτερους μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας και συνταξιοδότηση σε μικρότερη ηλικία (ιδίως το ΠΑ.ΜΕ). Εκ πρώτης όψεως τα παραπάνω αιτήματα φαίνονται απολύτως λογικά και αναγκαία αλλά αν το σκεφτεί κανείς λίγο περισσότερο κάτι δεν πάει καλά.  

Η κατάσταση θυμίζει την ιστορία όπου τα ποντίκια έκαναν συμβούλιο για το πως θα αντιμετωπίσουν τη γάτα και τελικά σκέφτηκαν να της κρεμάσουν ένα κουδούνι στο λαιμό για να την ακούν όταν έρχεται. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Ποιος θα της το φόραγε; Έτσι λοιπόν μπορεί να υπάρχουν καλές ιδέες αλλά ποιος θα τις εφαρμόσει;

Μιλώντας για το ΠΑ.ΜΕ, η πρόταση των στελεχών του είναι: «Ψηφίστε Κ.Κ.Ε και όταν πάρουμε την εξουσία στα χέρια μας θα περάσουμε φιλεργατικούς νόμους». Ζητάνε δηλαδή να παραιτηθείς από τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή και να εμπιστευτείς την τύχη σου στα χέρια των ειδικών – των εργατοπατέρων δηλαδή. 

Είναι απορίας άξιο το πως θα εφαρμόσουν αυτά που υπόσχονται κινούμενοι στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. 

Ας πούμε ότι αποκτούν εξουσία. Από κει και πέρα τι θα κάνουν; Ας υποθέσουμε ότι θεσπίζουν βασικό μισθό 1.200 Ευρώ ώστε να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι ένα καλό επίπεδο διαβίωσης. Τι γίνεται όμως με τους εργοδότες; Πως θα μπορέσουν να τους το επιβάλουν; Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που ζούμε κάθε επενδυτής – βιομήχανος μπορεί να μεταφέρει ανά πάσα στιγμή το κεφάλαιο του και την επιχείρηση του σε όποια χώρα θέλει. 

Αν λοιπόν πιεστούν να αυξήσουν τους μισθούς δε θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Θα μετακινηθούν αλλού για να βρουν φθηνούς εργαζόμενους. 

Ένας τεράστιος αριθμός εργοστασίων έχει μετακινηθεί ήδη προς τις Βαλκανικές και τις Ασιατικές χώρες όπου ανθεί το ξεζούμισμα των εργατών μέχρι τελικής πτώσεως και τα εργασιακά δικαιώματα είναι ανύπαρκτα.

Όλοι αυτοί που κόπτονται για την οικονομική ανάπτυξη και την εκβιομηχάνιση της χώρας τι θα κάνουν αν αρχίσουν να φεύγουν όλα τα εργοστάσια απ' την Ελλάδα; Θα πάρουν πίσω όλους τις φιλεργατικούς νόμους ώστε να κρατήσουν στη χώρα τους εκμεταλλευτές ή θα απαλλοτριώσουν τις βιομηχανίες τους με σκοπό να τις διαχειρίζεται το κράτος που θα γίνει ο μοναδικός εργοδότης; 

Αν λοιπόν επιλέξουν το δεύτερο θα χρειαστεί να καταβάλουν τεράστιες αποζημιώσεις στους ιδιοκτήτες τους. Το να γίνει κρατικοποίηση χωρίς να πληρωθούν οι βιομήχανοι θα ήταν παράνομο. Πως θα βρεθούν λοιπόν αυτά τα χρήματα; Είτε θα καταφύγουν στη λύση του εξωτερικού δανεισμού ή θα συμφωνήσουν με τους ιδιοκτήτες στην καταβολή των χρημάτων τους σε δόσεις.

Έτσι όταν κρατικοποιηθούν τα διάφορα βιομηχανικά συγκροτήματα θα πρέπει η παραγωγικότητα να εκτιναχθεί στα ύψη διαφορετικά δε θα μαζευτούν τα απαιτούμενα χρήματα και θα φανούν ασυνεπείς στην πληρωμή των χρεών τους. 

Σε περίπτωση που ο στόχος είναι η οικονομική ανάπτυξη εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι οι υποσχέσεις για μεγαλύτερους μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας και σύνταξη σε μικρότερη ηλικία θα πάνε περίπατο. 

Η «σοσιαλιστική» Σοβιετική Ένωση δε δίστασε να ξεκινήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα παρά τους τεράστιους κινδύνους που έκρυβε για τον ντόπιο πληθυσμό και τους γείτονες του.

Συν τοις άλλοις έγιναν τρομερές σπατάλες για την ανάπτυξη της διαστημικής τεχνολογίας ώστε να μπορούν να συναγωνιστούν τις Η.Π.Α. 

Προκειμένου να γίνει η χώρα τους πιο ανταγωνιστική, οι κόκκινοι ηγέτες έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες του λαού τους ενώ έκαναν τα πάντα για να πείσουν τον κόσμο ότι πρέπει να ανέχεται οτιδήποτε και να θυσιάζεται για να πάει μπροστά η οικονομία.

Ας αφήσουμε όμως την παραπάνω πιθανή έκβαση των συνδικαλιστικών αγώνων και αυτή τη φορά ας υποθέσουμε ότι η προσπάθεια στέφεται από επιτυχία. Κατά πόσο όμως μπορεί κανείς να είναι ευχαριστημένος με καλύτερες συνθήκες εκμετάλλευσης;

Ο περισσότερος κόσμος βέβαια δεν έχει ούτε όραμα ούτε κάποιο μέτρο σύγκρισης και βλέπει την ύπαρξη του καπιταλισμού και του χρήματος ως φυσικό φαινόμενο.

Αν ρωτήσεις κάποιον γιατί δουλεύει θα σου απαντήσει ότι το κάνει για να βγάλει χρήματα ώστε να έχει να φάει. Καθώς οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν αποξενωθεί από το φυσικό περιβάλλον και έχουν αφήσει πίσω τους την τροφοσυλλεκτική εποχή δε μπορούν να αντιληφθούν ότι και τώρα όπως και παλιά η μάνα γη τους έτρεφε και όχι το χρήμα. 

Αλλά όταν βλέπουν την τροφή ως εμπόρευμα στα ράφια των σουπερμάρκετ που θα φτάσει στο τραπέζι τους μόνο αν έχουν να την αγοράσουν είναι φυσικό κι επόμενο να πιστέψουν ότι η εργασία και το χρήμα που τους αποφέρει είναι αυτό που εξασφαλίζει την επιβίωση τους. 

Έτσι στο μυαλό τους μεγαλύτερος μισθός ισοδυναμεί με καλοπέραση. Μέγα λάθος! Αν πχ κάποιος γίνει δημόσιος υπάλληλος σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο ή σε κάποια άλλη επιβλαβή βιομηχανία με υψηλό μισθό θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος μ' αυτό; 

Τι θα τα κάνει τα χρήματα αν χάσει την υγεία του; Που θα βρει ασφαλή τροφή και καθαρό αέρα για να ζήσει όταν τα πάντα γύρω του θα έχουν μολυνθεί λόγω της αχαλίνωτης ανάπτυξης; 

Ένας οικοδόμος που σακατεύεται σε εργατικό ατύχημα θα είναι πιο ευχαριστημένος αν το πάθει δουλεύοντας με τριπλάσιο μεροκάματο απ' ότι παλιότερα; 

Ένας εργαζόμενος στη Δ.Ε.Η που κινδυνεύει κάθε στιγμή να πάθει ηλεκτροπληξία θα αισθάνεται πιο άνετα αν παίρνει έναν τεράστιο μισθό; 

Είναι πολύ πιο σημαντικό να έχει κάποιος την υγεία του και να είναι ασφαλής παρά να βγάζει τα τρελά λεφτά ή να παίρνει τεράστια επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας. 

Αν για παράδειγμα ένας οξυγονοκολλητής τυφλωθεί από έγκαυμα όσα και να του δώσουν δε θα γυρίσουν το χρόνο πίσω πριν γίνει το ατύχημα. 

Όσοι θεωρούν ότι το να υπάρχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη λύνει όλα τα προβλήματα γελιούνται.

Το θέμα είναι τι θα γίνει ώστε να αποτρέπονται κάτι τέτοια ατυχήματα που οφείλονται ξεκάθαρα στην καταπίεση και τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.

Είναι βέβαιο ότι σε μια αναρχική κοινωνία ένας μεγάλος αριθμός επαγγελμάτων που είναι βλαβερά θα καταργούνταν οριστικά. Το να προσπαθείς να χρυσώσεις το χάπι με αυξήσεις μισθών δεν είναι και ο,τι πιο έξυπνο.

Τώρα όσον αφορά τη μείωση των ωρών εργασίας πιστεύω ότι αποτελεί κοροϊδία τη στιγμή που ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπου ο χρόνος είναι χρήμα. Ακόμα κι αν μια ισχυρή κυβέρνηση πιέσει τους εργοδότες για 7ωρη ή 6ωρη πενθήμερη εργασία αυτοί θα βρουν τον τρόπο να κρατήσουν την παραγωγή στα ίδια επίπεδα.

Η δουλειά θα γίνει ακόμα πιο εντατική αν πρέπει κανείς να παράγει μέσα σε 6 ώρες όσα παρήγαγε σε 8 ώρες. Συν τοις άλλοις θα προτιμούνται οι νέοι ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα μένουν εκτός εργασίας. 

Αν παραδείγματος χάρη ένας εργολάβος βιάζεται να βγει η δουλειά στην οικοδομή γιατί να προτιμήσει ένα συνεργείο μαστόρων ηλικίας 40 – 50 χρονών αντί για μια ομάδα εικοσάρηδων που έχει μεγαλύτερες αντοχές και όρεξη;

Πέρα απ' αυτά πολλοί εργαζόμενοι απασχολούνται σε δύο ή ακόμα και τρεις θέσεις. Γνωρίζω περίπτωση γυναίκας που δουλεύει σε σουπερμάρκετ με μερική απασχόληση κι έπειτα μοιράζει στο δρόμο διαφημιστικά φυλλάδια μέχρι να βραδιάσει και να πάει στο σουβλατζίδικο όπου τυλίγει πίτες. 
Έτσι παρότι εργάζεται λίγες ώρες στην κάθε θέση αν τις αθροίσει κανείς είναι φανερό ότι χάνει όλη της τη ζωή στη βιοπάλη. Κι αυτό ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Όποιος δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα δε θα δουλέψει 6 ή 7 ώρες την ημέρα αλλά πολύ περισσότερο. Γι ' αυτό μια μείωση των εργάσιμων ωρών είναι δώρον άδωρον.

Μάλιστα συχνά είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που επιθυμούν υπερωρίες. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τα καραγκιοζιλίκια που έγιναν στην Ερμού και το Μοναστηράκι όταν συνδικαλιστές και αριστερίστικες ομάδες προσπάθησαν να εμποδίσουν τη λειτουργία των μαγαζιών την Κυριακή και το ξεχείλωμα του ωραρίου. 

Αντί να συγκρουστούν με τα δυσαρεστημένα αφεντικά κατέληξαν να πιαστούν στα χέρια με αγριεμένους πωλητές οι οποίοι πίστευαν ότι κάνοντας αυτή τη θυσία θα έσωζαν τη θέση εργασίας τους. 

Μια γνωστή μου που είχε πάρει μέρος στη διαμαρτυρία δέχτηκε επίθεση από έναν υπάλληλο ο οποίος προσπάθησε να την αρπάξει απ' το λαιμό και αφού την έβρισε με τον πιο χυδαίο τρόπο της είπε: «Άντε γαμήσου μωρή πουτάνα, εγώ θέλω να δουλέψω. Έχεις κάνα πρόβλημα; Δε θέλω ούτε Σαββατοκύριακο ούτε ξεκούραση. Λεφτά θέλω για την οικογένεια μου. Αυτά ποιος θα μου τα δώσει; Εσύ και τα φιλαράκια σου; Δε μας παρατάτε στην ησυχία μας;»

Ένα άλλο μεγάλο θέμα για το συνδικαλισμό είναι τα όρια συνταξιοδότησης τα οποία ολοένα και αυξάνονται. Μια μείωση τους όμως κατά πόσο θα έκανε τη ζωή των εργαζομένων πιο υποφερτή; 

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στον καπιταλισμό τίποτα δε γίνεται τυχαία. Οι εξουσιαστές έχουν στα χέρια τους στοιχεία σχετικά με τις ανθρώπινες αντοχές και τις φθορές που παθαίνει κανείς μετά από κάποια χρόνια εργασίας τα οποία χρησιμοποιούν για το συμφέρον τους. 

Έτσι εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους μέχρι την τελική εξάντληση των δυνάμεων τους και αφού τους έχουν πια καταντήσει ερείπια τους δίνουν μια σύνταξη για να αποσυρθούν και να πάνε να ψοφήσουν σε ένα ράντζο στο νοσοκομείο. 

Τι νόημα έχει λοιπόν να πάρεις σύνταξη στα 55 αν έχεις καταστραφεί ψυχικά και σωματικά λόγω της εκμετάλλευσης; 

Ακόμα όμως και σε περίπτωση που δεν έχεις φθαρεί θα έχεις χάσει αρκετά χρόνια απ' τη ζωή σου δουλεύοντας και αυτά δε μπορεί κανένας να σου τα δώσει πίσω. Ποιος θα σε αποζημιώσει για την ατελείωτη βαρεμάρα, την κούραση και τον εκνευρισμό που αισθανόσουν όταν έπρεπε να περνάς 8 ή περισσότερες ώρες σε μια σκατοδουλειά για να επιβιώσεις;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο καπιταλισμός δεν παίρνει βελτίωση, δεν εξωραΐζεται παρά μόνο ανατρέπεται. Σε όλες του τις μορφές παραμένει μια σκέτη βαρβαρότητα και όσο πιο σύντομα το καταλάβει ο καθένας τόσο το καλύτερο. 

Γιατί το θέμα δεν είναι το πως θα ζεις σε ένα καλύτερο κλουβί αλλά το πως θα βγεις απ' αυτό. Και ο μόνος δρόμος είναι η αναρχία μιας και μόνο τότε θα μπορείς να είσαι αφέντης του εαυτού σου και να ορίζεις εσύ τη ζωή σου μακριά από τους επιτήδειους και τις βδέλλες που παραμονεύουν να σου πιουν το αίμα.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 11/05/2011 στη διεύθυνση http://eleftheria111.wordpress.com