Η υποκριτική φιλανθρωπία των Χριστουγέννων

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες όλοι λίγο πολύ ερχόμαστε αντιμέτωποι με την επιβολή του γνωστού χαζοχαρούμενου κλίματος όπου ο καθένας καλείται να το παίζει περιχαρής μόνο και μόνο επειδή είναι γιορτές και να πέφτει με τα μούτρα στον καταναλωτισμό για αυξάνει τα κέρδη των εμπόρων.

Η όλη φιέστα χρησιμεύει σε μεγάλο βαθμό στο να εκτονώνονται οι ξεπατωμένοι εργαζόμενοι και μαθητές ώστε να επιστρέφουν ανανεωμένοι και ορεξάτοι στα καθήκοντα τους.

Το σύστημα ξέρει πολύ καλά ότι οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές και ότι φθείρονται απ' τη συνεχή επανάληψη των ίδιων πραγμάτων καθημερινά γι' αυτό τους παραχωρεί κάποιες μέρες για ξεκούραση με σκοπό να κάνει τη ζωή τους πιο υποφερτή και να αποτρέψει τα τυχόν ξεσπάσματά τους.

Πέρα απ' τις διακοπές όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα Χριστούγεννα είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και γι' αυτό διαποτισμένα με το πνεύμα αυτής της θρησκείας γνωστής και ως θρησκείας της αγάπης.

Αυτές τις μέρες λοιπόν οι καλοί χριστιανοί καλούνται να πράξουν το καθήκον τους σκεπτόμενοι και λίγο τον πλησίον τους έτσι οι φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και οι έρανοι δίνουν και παίρνουν.
Όλοι έχουν βαλθεί να μας θυμίσουν τα πεινασμένα παιδάκια στην Αφρική, τους ανθρώπους που δεν έχουν καθαρό πόσιμο νερό, όσους στερούνται φάρμακα και εμβόλια, τα θύματα πολέμων, σεισμών και πλημμυρών, τους άστεγους, τους χρήστες ναρκωτικών, τα ορφανά, τα παιδιά με καρκίνο και διάφορες αναπηρίες, τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης κτλ προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δίνοντας ένα μικρό ή μεγάλο ποσό χρημάτων βοηθάμε στην επίλυση των παραπάνω προβλημάτων και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Οι περισσότεροι βέβαια δίνουμε κάτι από έθιμο και λόγω τύψεων γιατί όπως λέει ο κόσμος «Άγιες μέρες που είναι ας κάνουμε κάτι για το συνάνθρωπο μας. Μην κοιτάμε μόνο την πάρτη μας».

Φυσικά για τους πιο πολλούς η βοήθεια τελειώνει με τη δωρεά τους και από κει και πέρα μπορούν να συνεχίσουν με ήσυχη πλέον τη συνείδηση τους την ξέφρενη κατανάλωση ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες και την καθιερωμένη τους αδιαφορία για τα κοινωνικά ζητήματα.

Έτσι δημιουργούνται διαχωρισμοί όπου απ' τη μια μεριά είναι οι ειδικοί που θα βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη ενώ απ' την άλλη είναι το αμέτοχο πλήθος που αραιά και που άντε να προσφέρει κάποια χρήματα.

Όσο για τις ριζικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε κοινωνικό επίπεδο και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο δε γίνεται καν λόγος γιατί σκοπός της φιλανθρωπίας δεν είναι η εξάλειψη των προβλημάτων αλλά απλά η ανακούφιση των θυμάτων ώστε να αποφευχθούν εκρήξεις βίας λόγω απόγνωσης.

Εκτός απ' τον πυροσβεστικό της ρόλο, η φιλανθρωπία πολλές φορές χρησιμεύει στο να καλύπτονται περίτεχνα οι ταξικές αντιθέσεις και να προβάλλονται οι πάμπλουτοι επιχειρηματίες ως μέρος της λύσης ενώ στην ουσία είναι μέρος του προβλήματος.

Οι μεγάλες δωρεές των εύπορων αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού για πολύ κόσμο που θα βγει μετά να πει «Ορίστε ο τάδε έδωσε αυτό το ποσό για τους άπορους ενώ οι άλλοι οι τσιγκούνηδες τίποτα».

Βέβαια είναι γελοίο να σκεφτεί κανείς ότι ο κάθε πλούσιος προσφέρει ό,τι προσφέρει απ' την καλή του την καρδιά. Άλλα στην πραγματικότητα κρύβονται πίσω απ' τη στάση του.

Οι διάφοροι μεγιστάνες δωρίζουν συχνά χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς έχοντας ως στόχο κάποιες φορολογικές ελαφρύνσεις ή τη δημιουργία θετικών εντυπώσεων στο αγοραστικό κοινό για τους ίδιους και τις επιχειρήσεις τους έτσι ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους και να χρησιμοποιήσουν τη δημοτικότητα τους αν επιθυμήσουν να στραφούν στην πολιτική.

Οι πιο ύπουλοι βέβαια το παίζουν φιλάνθρωποι για να καλύπτουν τα εγκλήματα που γνωρίζουν ότι έχουν διαπράξει και να θολώνουν τα νερά ώστε να μην τους υποψιαστεί κανένας.

Άτομα που διακινούν ακατάλληλα τρόφιμα γεμάτα δηλητήρια και συντηρητικά, άτομα που φυτεύουν κρυφά καμουφλαρισμένες κεραίες κινητής τηλεφωνίας στις ταράτσες των πολυκατοικιών, άτομα που ξεφορτώνονται τοξικά απόβλητα αδειάζοντας τα στις θάλασσες και τα ποτάμια, έχουν μετά το θράσος να παρουσιάζονται ως σωτήρες χρηματοδοτώντας ογκολογικές κλινικές που είναι γεμάτες με τα θύματα των ενεργειών τους.

Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδάκια με καρκίνο και λευχαιμία ενώ είναι ξεκάθαρο το ποιος ευθύνεται για την τεράστια αύξηση των κρουσμάτων τις τελευταίες δεκαετίες.

Μ' όλα αυτά είναι να μη σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι; Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι παρά τα ποσά που υποτίθεται ότι συγκεντρώνονται για καλούς σκοπούς όχι μόνο δεν υπάρχει βελτίωση αλλά αντίθετα βλέπουμε τα πάντα να χειροτερεύουν χρόνο με το χρόνο.

Συχνά τα χρήματα απ' τους εράνους καταλήγουν στις τσέπες αρπακτικών που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τη συγκίνηση πολλών ανθρώπων. Ακόμα όμως κι αν τα διαχειρίζονται καλοπροαίρετα άτομα αυτό δεν αρκεί για να αντιμετωπιστούν τα

σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.

Όσο το κράτος και το κεφάλαιο - τα οποία μαζί ευθύνονται για τα περισσότερα κακά που πλήττουν την ανθρωπότητα - μένουν στο απυρόβλητο δε μπορούμε να έχουμε καμία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Γι' αυτό αν θέλετε ουσιαστική αλλαγή η λύση είναι μία:

ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΤΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΤΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!

 

Το κείμενο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στις 23/12/2011 στη διεύθυνση: http://eleftheria111.wordpress.com